Çıkmaz Yol

Partide Olay

Bugün benim doğum günüm olduğu için ecde parti verecektim. Okuldaki herkesi çağırmıştım. Özellikle sevgilim Kuzey ve en yakın dostum Büşra. Annem dışarıya pasta almaya çıkmışken ben de süslemeleri düzeltiyordum. Her doğum günümde verdiğim bu partinin sorunsuz bir şekilde güzel geçmesini diliyordum. Annem geldiği zaman hemen odama üzerimi değiştirmeye gittim. Üzerime sade mini pudra renginde bir elbise giydim. Altına ise lacivert stiletto giydim. Aynaya geçip hafif abartısız makyaj yaptım. Kesinlikle daha iyi. Asla abartılı olmaktan hoşlanmam. Bu hep böyleydi. İçeriye gidip son kontrollerimi yapmaya gidecekken telefonum çaldı. Kuzey arıyordu.

"Alo? Canım nasılsın?"

"İyiyim bebeğim. Sen?"

"İyiyim ben de. Parti için son kontrollerimi yapıyordum. Geliyorsun değil mi?"

"Şeyy... Ben de bunun için aramıştım seni canım."

"Bir şey mi oldu?"

"Hayıır, hayıır. Tam olarak öyle sayılmaz. Bir işim çıktı. Onu halletmem gerek acil olarak. Bu yüzden partiye gelemeyeceğim."

"Ne!!! A-ama neden? Her şey yolundaydı. Ne işi bu şimdi."

"Önemli olmasaydı gelirdim ama evde bir aksilik çıkmış ona bakmam gerek şimdi eve geri dönmem gerek. Kapatmam lazım."

"Peki. Görüşürüz."

"Görüşürüz."

Bu da nereden çıkmıştı şimdi? Her şey yolundaydı. Bütün işlerini halletmişti. Offff. Bütün moralim alt üst oldu. Umarım diğerleri tarafından dedikodu konusu olmam. Buna dayanamam direk dalarım. Ne? Hiç öyle bakmayın. Bu tür şeylere gelemiyorum ben. Bu şekilde arkamda konuşacaklarına madem yüzüme konuşsunlar.

Neyse son kontrolleri yapmam gerek. Odamdan çıkıp salona girdim. Evimiz dubleks olduğu için her odası genişti. Bu yüzden bu geceliğine bir grup ayarlamıştık. Maddi durumumuz çok iyi olmasa da her yılın bugünü için para toplayıp bu partiyi düzenliyordum. Böyle belki ilk baştan zengin birisi sanmış olabilirsiniz bizi ama sorun değil. Babam sürekli içki içtiğinden dolayı maddi gelirimizin çoğu onun içki parasına gidiyor. Bundan dolayı pek fazla kendimize vakit ayıramıyoruz. Annem bu durumdan ne kadar bıkmış olsa da sevdiği için katlanıyor. Ama onun da bir sabrı var sonuçta. Umarım annemin sabrı taşmadan babam bu huyundan vazgeçer.

Annemin yanına geldiğimde kendisinin de hazırlandığını gördüm. O da yaptığı yemekleri tabağa koyup masayı hazırlıyordu. Ben de içecekleri koymasına yardım ettim.

"Kuzum, neyin var?"

"Yok bir şey anne. Keyfine bak."

"Var, var. Söyle bakalım." Offf şu huyundan nefret ediyorum.

"Kuzey gelemeyecekmiş. Evde bir sıkıntı çıkmış."

"Aaaa! Kötü bir şey yok değil mi?"

"Bilmiyorum. Acil gitmesi gerektiğini söyledi. Katılamayacakmış. Her şeyi halletmişti. Birden bu neden çıktı anlamıyorum. Her şeyi birlikte planlamıştık."

"Üzülme. Bence Kuzey bunu telafi eder. Hadi bakalım doğum günü kızı. Sen içeriye geç. Zaman geldi. Arkadaşların gelmek üzeredir."

🎈🎈🎈🎈🎈🎈

Yaklaşık 10 dakika sonra herkes gelmişti. Büşrayla oturmuş sohbet ediyorduk.

"Off Büşra. Kuzey neden gelemedi acaba çok merak ediyorum."

"Canım, önemli olmasa zaten gelmemezlik yapmazdı. Ben onun bunu telafi edeceğini düşünüyorum."

"Annem de öyle dedi. Ama içimde kötü bir his var. Neden bilmiyorum?"