Οι Αποχρώσεις των Σκιών | Ματωμένη Σελήνη (4ο Βιβλίο)

5

Η ώρα ήταν ήδη δέκα το βράδυ και όλοι είχαν ετοιμαστεί εκτός από εμένα βέβαια. Ο Τάιλερ είχε φύγει νωρίτερα από το σπίτι, γιατί στην έπαυλη είχε να οργανώσει τις τελευταίες προετοιμασίες. Ο Ματ είχε ετοιμαστεί αλλά φαινόταν πολύ περίεργος. Από την ώρα που είχε έρθει σπίτι, συμπεριφερόταν εντελώς διαφορετικά. Κάτι είχε γίνει, κάτι τον είχε ενοχλήσει μάλλον, αλλά δεν μου άφησε περιθώρια να τον ρωτήσω κάτι.

Καθόμουν με το μπουρνούζι μου μπροστά στον καθρέπτη φτιάχνοντας τα μαλλιά μου. Αν και η σημερινή μέρα θα έπρεπε για εμένα να είναι πολύ σημαντική, όπως κάθε χρόνο άλλωστε, πλέον δεν ένιωθα τίποτα. Δεν ένιωθα την χαρά που νιώθω κάθε χρόνο για το ξεκίνημα μιας νέας χρονιάς. Θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη που φέτος έχω την αποφοίτηση μου, αλλά ούτε και αυτό μου κάνει αίσθηση πλέον. Νιώθω άδεια. Νιώθω κενή. Το μόνο που υπάρχει μέσα μου είναι τύψεις και πόνος. Και ελπίζω να καταφέρω να επιβιώσω από αυτή την κατάσταση.

Τα μαλλιά μου μετά από μερικά λεπτά ήταν έτοιμα. Είχα φτιάξει ανάλαφρες μπούκλες και τα είχα αφήσει να πέφτουν από τον αριστερό ώμο μου. Βάφτηκα προσεκτικά και φόρεσα ένα έντονο σκούρο κόκκινο κραγιόν. Όσο για το φόρεμα που θα φορούσα είχα δύο επιλογές. Η μία ήταν ένα μακρύ στενό κόκκινο φόρεμα που άφηνε όλη την πλάτη μου έξω. Η δεύτερη επιλογή ήταν ένα μαύρο φόρεμα στενό, που άφηνε σε κοινή θέα τα μακριά πόδια μου. Ήταν γυαλιστερό μαύρο με μακριά μανίκια. Έπρεπε να αποφασίσω γρήγορα. Ωστόσο παρόλο που ήταν πολύ κοντό, διάλεξα το μαύρο, το οποίο είχε το χρώμα που είχε αυτή τη στιγμή η διάθεσή μου. Φόρεσα τις αγαπημένες μου μαύρες γόβες louboutin και έριξα μια τελευταία ματιά στον καθρέπτη. Μπροστά μου έβλεπα μία γυναίκα πλέον. Είχα χάσει από καιρό αυτή την αίσθηση του να νιώθεις κορίτσι ή παιδί. Από την ημέρα που έχασα τους γονείς μου και άρχισα να νιώθω την αίσθηση των ευθυνών, ήξερα ότι είχα ωριμάσει αρκετά. Και πλέον αυτό το έβλεπα και στο πρόσωπο μου. Αν με κοίταζα πριν λίγους μήνες δεν θα με αναγνώριζα. Πήρα μια βαθιά ανάσα και αποφάσισα για σήμερα τουλάχιστον να προσποιηθώ ότι είμαι ευτυχισμένη.

Όταν κατέβηκα στο σαλόνι ο Ματ κρατούσε κάτι στα χέρια του, όμως μόλις με είδε το έκρυψε αμέσως. Χωρίς να θέλω να φανώ αδιάκριτη, έδειξα ότι δεν είχα προσέξει τι κρατούσε και ούτε την κίνηση που είχε μόλις κάνει. Δεν μου φαινόταν περίεργο. Εξάλλου όλοι είχαμε μυστικά. Τον πλησίασα και του έφτιαξα την γραβάτα η οποία ήταν πολύ χαλαρή στον γιακά του. Φορούσε ένα πολύ ωραίο κουστούμι μαύρο. Το πουκάμισο του ήταν επίσης μαύρο, αλλά τη διαφορά την έκανε η κόκκινη γυαλιστερή γραβάτα του. Ήταν πολύ γοητευτικός.