❝Κοίταξα τον ουρανό και τα υπολείμματα που είχαν αφήσει τα βεγγαλικά. Κάτι είχε ξεκινήσει και άλλαζε μέσα μου. Και για πρώτη φορά σήμερα ένιωσα δυνατή και αποφασισμένη. Χαμογέλασα και στάθηκα δυνατή πιστεύοντας στη δύναμη της ψυχής μου. Γιατί για έν...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΣΤΕΦΑΝ
Χρειάστηκε να ψυχαναγκάσω τους πάντες στο ξενοδοχείο για να μην ειδοποιήσουν την αστυνομία από τις κραυγές του Τάιλερ. Ανέβαινα με το ασανσέρ στο δωμάτιο και τα ουρλιαχτά του έφταναν στα αφτιά μου σαν μαστίγια. Δεν μπορούσα να τον βοηθήσω. Δεν ήξερα τι να κάνω. Για πρώτη φορά δεν είχα τον έλεγχο του εαυτού μου. Οι κραυγές του με αποσυντόνισαν. Μπήκα μέσα στο δωμάτιο και τον βρήκα ξαπλωμένο στο κρεβάτι. Ο Λούκας και ο Μάλκομ από πάνω του προσπαθούσαν να τον κρατήσουν σταθερό. Εκείνος χτυπιόταν στο κρεβάτι και ούρλιαζε από τους φρικτούς πόνους. Το σημάδι στο στήθος του πλέον από βαθύ έντονο κόκκινο, είχε αρχίσει και μαύριζε στις άκρες. Ανησυχούσα για εκείνον. Η αλήθεια ήταν ότι φοβόμουν. Για όλα ευθυνόταν ο Νοσφέρους και τώρα που είχε χάσει τη Μπίατριξ ήμουν σίγουρος ότι θα έτρεμε από την οργή του. Δεν τον φοβόμουν όμως. Είχα την ίδια οργή με εκείνον.
Πλησίασα το τρεμάμενο κορμί του Τάιλερ και πήρα τη θέση του Λούκας. Εκείνος έλεγξε το σημάδι για ακόμα μία φορά. Φαινόταν χαμένος. Όμως ξαφνικά στράφηκε προς το μέρος μου.
- Πρέπει να γυρίσουμε πίσω.
Τον κοίταξα με απορία.
- Στο Spell; Δεν υπάρχει λόγος.
- Ανάθεμα. Όχι Στέφαν. Στο Φροστ Βάλλευ. Πρέπει να γυρίσουμε σύντομα πίσω. Η σύναξη θα έχει φτάσει ήδη και μόνο με τη βοήθεια τους μπορούμε να τον σώσουμε.
Δεν είχα καμία περιέργεια να ρωτήσω για ποια σύναξη μιλούσε. Όμως αν αυτό ήταν η λύση θα γυρίζαμε πίσω. Ακόμα και εγώ. Του έγνεψα θετικά και εκείνος άρχισε να μαζεύει τα πράγματα τους. Το μόνο που σκεφτόμουν τώρα ήταν το πόσο ήθελα να σώσω τον αδερφό μου. Ήθελα να του πάρω όλον τον πόνο. Εγώ έφταιγα. Εγώ ήμουν υπεύθυνος για εκείνον. Αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να το παραδεχτώ. Κοίταζα το πρόσωπο του και έβλεπα την κόλαση στα μάτια του. Είχε ένα χαμένο βλέμμα. Ένα βλέμμα γεμάτο συναισθήματα πόνου. Φοβόμουν για εκείνον.
