Î’Ïισκόμουν σε Îνα μεγάλο λιβάδι γεμάτο όμοÏφες λευκÎÏ‚ οÏχιδÎες. Το μικÏÏŒ αεÏάκι Îκανε μία όμοÏφη διαδÏομή σε αυτό το δÏοσεÏÏŒ άÏωμα των λουλουδιών. Ο ουÏανός ήταν τόσο καθαÏός και γαλάζιος που δεν τον Îχω ξαναδεί Îτσι ποτÎ. Καθόμουν πάνω σε Îνα μικÏÏŒ σεντονάκι. Είχα στο χÎÏι μου μία λευκή οÏχιδÎα και Îπαιζα μαζί της καθώς κοιτοÏσα Ï„ÏιγÏÏω.Â
Î’Ïισκόμουν μόνη μου και Îνιωθα χαÏοÏμενη. Όμως μία κίνηση στο βάθος του Î»Î¹Î²Î±Î´Î¹Î¿Ï Î¼Îµ Îκανε να συγκεντÏωθώ ευθεία μπÏοστά μου. Σηκώθηκα και πλησίασα όσο μποÏοÏσα, κÏατώντας στο αÏιστεÏÏŒ μου χÎÏι την λευκή οÏχιδÎα. ΜπÏοστά μου εμφανίσθηκε Îνα δυνατό φως και αμÎσως μετά η μοÏφή του Î¤Î¬Î¹Î»ÎµÏ Î²Î³Î®ÎºÎµ μÎσα από αυτό. Μου χαμογÎλασε και άπλωσε το χÎÏι του Ï€Ïος το μÎÏος μου. ΧαμογÎλασα και εγώ κοιτώντας αυτό το Ï…Ï€ÎÏοχο Ï€Ïόσωπο που είχε. Τα γκÏιζογάλανα μάτια του Îλαμπαν και φώτιζαν όλο το Ï€Ïόσωπό του. Τα χείλη του σχημάτιζαν Îνα όμοÏφο χαμόγελο, κάνοντας τις γωνίες στο Ï€Ïόσωπό του ακόμα πιο Îντονες. Με οδήγησε στο Ï„ÎÏμα του Î»Î¹Î²Î±Î´Î¹Î¿Ï ÏŒÏ€Î¿Ï… Ï„Îλειωναν οι λευκÎÏ‚ οÏχιδÎες. ΜπÏοστά μας υπήÏχε Îνας μεγάλος Ï€ÎÏ„Ïινος τοίχος. Καθώς πλησιάσαμε είδα κÏεμασμÎνο Îνα μεγάλο καθÏÎπτη πάνω του. Κοίταξα το είδωλό μου και φαινόμουν Ï€Î¿Î»Ï ÏŒÎ¼Î¿Ïφη. ΕυτυχισμÎνη. ΑμÎσως γÏÏισα και χαμογÎλασα στον ΤάιλεÏ, αλλά εκείνος φαινόταν Ï€Î¿Î»Ï ÏƒÎ¿Î²Î±Ïός. ΓÏÏισα το βλÎμμα μου ξανά στον καθÏÎπτη, Ï€Ïος το είδωλό του και τότε αντί για εκείνον είδα τον ΣτÎφαν. Τον ΣτÎφαν Îτσι όπως τον είχα δει εκείνο το βÏάδυ στο κοιμητήÏιο, Ï€Ïιν τον πάÏει ο ÎοσφÎÏους. Φοβήθηκα και ÎστÏεψα το βλÎμμα μου στον ΤάιλεÏ. Το βλÎμμα του Ï„ÏŽÏα ήταν κενό και δεν μιλοÏσε. Ξαφνικά άÏχιζε να σκοτεινιάζει. Κοιτώντας τον ουÏανό είδα ότι είχε πάÏει Îνα σκοÏÏο χÏώμα και όσο πήγαινε μαÏÏιζε ο τόπος. ΓÏÏισα πίσω μου και είδα όλες τις λευκÎÏ‚ οÏχιδÎες να πεθαίνουν. Όλες άÏχιζαν και Îχαναν το Ï…Ï€ÎÏοχο φωτεινό τους χÏώμα. Κοίταξα το αÏιστεÏÏŒ μου χÎÏι και αντί για την οÏχιδÎα κÏατοÏσα κάτι που Îσταζε στο Îδαφος. Σήκωσα το χÎÏι μου και είδα μία καÏδιά. Τα αίματα ÎÏ„Ïεχαν στα χÎÏια μου και είδα τον Î¤Î¬Î¹Î»ÎµÏ Î½Î± πιάνει το σημείο όπου βÏίσκεται η καÏδιά του. Η άσπÏη μπλοÏζα του είχε γεμίσει αίματα. Μου Îπεσε η καÏδιά από το χÎÏι και στη θÎση του Î¤Î¬Î¹Î»ÎµÏ ÏƒÏ„Î¬Î¸Î·ÎºÎµ ο ΣτÎφαν. Μου χαμογÎλασε και τότε άÏχισα να ουÏλιάζω. Εκείνος με σταμάτησε και μου είπε.
YOU ARE READING
Οι Αποχρώσεις των Σκιών | Ματωμένη Σελήνη (4ο Βιβλίο)
Vampire❝Κοίταξα τον ουρανό και τα υπολείμματα που είχαν αφήσει τα βεγγαλικά. Κάτι είχε ξεκινήσει και άλλαζε μέσα μου. Και για πρώτη φορά σήμερα ένιωσα δυνατή και αποφασισμένη. Χαμογέλασα και στάθηκα δυνατή πιστεύοντας στη δύναμη της ψυχής μου. Γιατί για έν...