❝Κοίταξα τον ουρανό και τα υπολείμματα που είχαν αφήσει τα βεγγαλικά. Κάτι είχε ξεκινήσει και άλλαζε μέσα μου. Και για πρώτη φορά σήμερα ένιωσα δυνατή και αποφασισμένη. Χαμογέλασα και στάθηκα δυνατή πιστεύοντας στη δύναμη της ψυχής μου. Γιατί για έν...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΙΑΝ
Μετά από τόσο καιρό αγωνίας, λύπης, θλίψης, οργής και ένα σωρό άλλων αρνητικών συναισθημάτων τα οποία δεν γνώριζα μέχρι τότε, ήρθε η στιγμή που η καρδιά μου φωτίστηκε με το πιο όμορφο φωτεινό χρώμα που υπήρχε. Αυτό το χρώμα ήταν το χρώμα της Κατ μου. Πόσο μου είχε λείψει. Η αυτοκυριαρχία της, η αποφασιστικότητα της, η ανεμελιά της, ο τρόπος που έπαιζε με τα μαλλιά της όταν χάζευε κάτι ενδιαφέρον, ο τρόπος που ένωνε τα χείλη της με τα δικά μου σε κάθε ευκαιρία. Αυτός ο μοναδικός τρόπος της που τα έκανε όλα τόσο τέλεια. Αυτός ο τρόπος μου είχε λείψει. Και τώρα βλέποντάς την να έχει ξανά το ροδαλό χρώμα στα μάγουλα της, τα ροζ φουσκωτά χείλη της, την καρδιά της να χτυπάει σε κανονικούς ρυθμούς νιώθω ότι μου έχει φύγει ένα βάρος. Τόσο καιρό ένιωθα ότι κρατούσα στους ώμους μου όλον τον κόσμο. Τώρα νιώθω ότι αυτό το βάρος έφυγε από πάνω μου. Νιώθω τόσο ανάλαφρος.
Την κοίταζα για ώρες που κοιμόταν. Δεν είχα ιδέα πόση ώρα είχε περάσει και ούτε που με ένοιαζε ο χρόνος από την στιγμή που καθόμουν πλάι της. Της χάιδεψα τα μαλλιά απαλά και της άφησα ένα απαλό φιλί στα χείλη. Αναδεύτηκε και άφησε ένα γλυκό χαμόγελο. Αυτή ήταν η ανατολή μου. Αυτή ήταν η καινούρια μου μέρα. Το φως που ένιωθα μέσα μου τώρα είχε πλημμυρίσει κάθε σημείο του κορμιού μου. Άνοιξε τα μάτια της και εκείνη τη στιγμή ένιωσα τόσο ανακούφιση. Όμως αυτό το φως εξαφανιζόταν λίγο λίγο. Κοιτάζοντας αυτά τα μάτια, πως θα της έλεγα την αλήθεια. Ίσως ένα μικρό ψέμα να τα άλλαζε όλα. Ποτέ δεν θέλω να έρθει αυτή η στιγμή όπου θα με κοιτάξει και στο βλέμμα της θα δω την αποδοκιμασία. Δεν θέλω να με δει ως δολοφόνο. Ποτέ.
Χαμογέλασα και ξάπλωσα δίπλα της. Εκείνη άφησε μία βαριά ανάσα ανακούφισης και με μία κίνηση ξάπλωσε από πάνω μου. Ένωσε τα χείλη της με τα δικά μου και μου χάρισε το πιο λυτρωτικό φιλί που θα μπορούσα να ζητήσω εκείνη την ώρα.
- Δεν έχεις ιδέα πόσο μου έλειψες.
Εκείνη συνέχισε να με φιλάει παντού. Ο τρόπος που ακουμπούσε τα χείλη της πάνω στο δέρμα μου ήταν καυτός. Σήκωσα την πλάτη μου από το κρεβάτι και την ανασήκωσα πάνω μου. Πόσο μου είχε λείψει. Τα παθιασμένα φιλιά της με επηρέαζαν πάντα από την ημέρα που άλλαξα σε βρικόλακα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πάντα να επηρεάζονται τα μάτια μου. Για μια στιγμή χαμένος στα φιλιά της την είδα να σταματάει πάνω μου. Την κοίταξα εξεταστικά και τότε κατάλαβα ότι το συνηθισμένο για εκείνη κόκκινο των ματιών μου είχε αντικατασταθεί με το χρυσοκίτρινο. Εκείνη την ώρα δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν είχα μιλήσει ακόμα στους Χεμς για αυτό.
