Οι Αποχρώσεις των Σκιών | Ματωμένη Σελήνη (4ο Βιβλίο)

10

Είχε περάσει η ώρα και ακόμα δεν είχα νέα του Τάιλερ ούτε της Κάθριν. Μόλις είχα τελειώσει και την τελευταία εργασία μου και στριφογύριζα στην καρέκλα του γραφείου μου. Είχα αφήσει δύο μηνύματα στον Τάιλερ και τρία στην Κάθριν αλλά κανένας από τους δύο δεν μου είχε απαντήσει. Το άγχος μου και η αγωνία μου είχαν χτυπήσει κόκκινο και έτσι αποφάσισα να ετοιμαστώ για να πάω στο σπίτι των Ρόιτερ. Βέβαια θα αγνοούσα αυτό που μου είπε ο Τάιλερ να περιμένω σπίτι, αλλά αν ήθελε να τον ακούσω, ας σήκωνε το τηλέφωνο.

Φόρεσα μία φόρμα γκρι και τα άσπρα μου sneakers. Κοίταξα έξω από το παράθυρο και είδα ότι οι νιφάδες χιονιού είχαν αρχίσει να πυκνώνουν. Φόρεσα αμέσως το δερμάτινο τζάκετ μου και την κουκούλα της φόρμας μου και κατέβηκα τα σκαλιά πολύ γρήγορα. Λίγο πριν ακουμπήσω το πόμολο της πόρτας, εμφανίστηκε μπροστά μου ο Ματ. Φαινόταν αγχωμένος και είχε μία έκφραση αγωνίας στο πρόσωπό του. Κοιταχτήκαμε αλλά εκείνος δεν μίλησε.

- Ματ συμβαίνει κάτι;

Αμέσως εκείνος κατέβασε το βλέμμα του στα μαύρα αθλητικά παπούτσια του. Αθλητικά; Πρώτη φορά τον έβλεπα έτσι ντυμένο. Ίσως να είχε ξεκινήσει γυμναστήριο. Αλλά γιατί ήταν τόσο περίεργος;

- Που πας τόσο βιαστική;

Δεν ήμουν προετοιμασμένη να βρω κάποια δικαιολογία και όμως αυτή μου ήρθε αμέσως. Πλέον είχα ανησυχήσει πολύ για την τόσο ευκολία που είχα στο να λέω ψέματα.

- Μόλις τέλειωσα τις εργασίες μου αλλά ξέχασα να πάρω και κάποιες άλλες από την Κάθριν και πρέπει να πάω αμέσως σπίτι.

- Ε καλά και τόσο βιασύνη για τις εργασίες;

- Δεν θέλω να μείνω πίσω Ματ.

Δάγκωσα το μάγουλο μου από μέσα και τον κοίταξα στα μάτια έτσι ώστε να φανεί ότι λέω την αλήθεια.

- Σωστό και αυτό. Ωραία. Αν μπορείς, να γυρίσεις νωρίς σπίτι γιατί θέλω να μιλήσουμε για κάτι.

- Είναι σημαντικό;

- Θα δείξει.

Δεν μπορούσα να αγχωθώ και για αυτό. Εξάλλου τι σημαντικό θα μπορούσε να είναι; Ίσως για τα μαθήματα στο σχολείο. Τον χαιρέτησα και έφυγα αμέσως για το αυτοκίνητο μου. Οι δρόμοι έξω είχα αρχίσει να γεμίζουν μία λεπτή στρώση από το φρέσκο πλέον χιόνι. Πάλι καλά που ο Ίαν με είχε βοηθήσει να βάλω τις αλυσίδες στα λάστιχα του αυτοκινήτου μου και έτσι δεν είχα πρόβλημα. Μπήκα μέσα και έβαλα μπροστά τη μηχανή. Το μόνο πράγμα που είχα τώρα στο μυαλό μου ήταν το σπίτι των Ρόιτερ.