1

3.3K 232 149
                                    

Βρισκόμουν παγιδευμένη μέσα σε ένα σκοτεινό μέρος και δεν μπορούσα να κουνήσω το σώμα μου. Ήταν τόσο στενά ο χώρος, που ίσα ίσα χώραγα μέσα σε εκείνον. Είχα τρομοκρατηθεί και δεν μπορούσα να ηρεμήσω. Η καρδιά μου χτυπούσε τόσο γρήγορα, που στα αφτιά μου, άκουγα κάθε δευτερόλεπτο τον ήχο της. Η κλειστοφοβία με τρόμαζε. Και πλέον είχα αρχίσει να πιστεύω ότι με επηρέαζε κιόλας. Προσπάθησα να ηρεμήσω και πήρα βαθιές ανάσες χαμηλώνοντας τους χτύπους της καρδιάς μου. Μετά από λίγα λεπτά, αφού ηρέμησα, άνοιξα τα μάτια μου και συνειδητοποιήσα ότι βρισκόμουν μέσα σε ένα κουτί. Κούνησα το χέρι μου έτσι ώστε να πιάσω το τοίχος που βρισκόταν πίσω μου και κατάλαβα ότι ήταν ξύλο. Ήμουν κλεισμένη μέσα σε ένα ξύλινο κουτί. Ωστόσο δεν μπορούσα να καταλάβω πως είχα βρεθεί εκεί μέσα. Προσπάθησα να φωνάξω, αλλά ξαφνικά δεν μπορούσα. Δεν άκουγα καν τη φωνή μου. Άνοιγα το στόμα μου αλλά δεν έβγαινε καμία λέξη, κανένας ήχος. Πανικοβλήθηκα ξανά και άρχισα να χτυπάω το ξύλινο κουτί, με τα χέρια μου. Όμως το μόνο που κατάφερνα ήταν να πονάω και να γεμίσω πληγές. Το κατάλαβα γιατί ένιωθα το τσούξιμο και στα δυο μου τα χέρια. Ξαφνικά ένιωσα στα πόδια μου κάτι περίεργο. Ήταν κρύο και σιγά σιγά ανέβαινε προς το σώμα μου. Ήταν νερό. Και πλημμύριζε το κουτί. Ούρλιαξα με όλη μου τη δύναμη αλλά μάταια. Δεν είχα φωνή. Δάκρυα άρχιζαν να πέφτουν στο πρόσωπό μου και τότε το νερό είχε φτάσει ήδη στη μέση μου. Όσο πάλευα δεν κατάφερνα τίποτα. Το κουτί συνέχιζε να γεμίζει. Πλέον έφτανε κοντά στο πρόσωπο μου. Το νερό ήταν παγωμένο και έτσι δεν ένιωθα το υπόλοιπο σώμα μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα και έπειτα με σκέπασε εντελώς. Ένιωθα τον πόνο της πίεσης στο στήθος μου να μεγαλώνει. Και εκείνη την στιγμή, ήξερα ότι θα πεθάνω. 

Άνοιξα τα μάτια μου και ξαφνικά βρέθηκα σε μία μεγάλη θάλασσα

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.

Άνοιξα τα μάτια μου και ξαφνικά βρέθηκα σε μία μεγάλη θάλασσα. Κοίταξα προς τα πάνω και είδα το φως στην επιφάνεια να διαπερνάει το νερό. Κολυμπώντας προσπάθησα να βγω στην επιφάνεια, αλλά κάτι με κράταγε πίσω. Όσο κολυμπούσα, τόσο πιο πολύ έπεφτα στο βυθό. Τότε είδα μπροστά μου εκείνον. Τον Στέφαν. Και τότε τον άκουσα να μου λέει «Με άφησες. Δεν πάλεψες για εμένα. Και εγώ θυσιάστηκα για να σε σώσω. Με άφησες. Με άφησες. Με άφησες.»

Οι Αποχρώσεις των Σκιών | Ματωμένη Σελήνη (4ο Βιβλίο)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora