POV Koen
Ik lig hier nu. Alleen. Ik verveel me dood. Terwijl ik hier lig denk ik na over wat ik de komende dagen ga doen. Van zodra ik uit het ziekenhuis ontslagen ben ga ik Tineke uitnodigen voor een etentje. Ik denk dat ze hetzelfde voelt als mij. Die vlinders, verschrikkelijk. Ze kwam binnen met een betreurd gezicht en wanneer ik zei dat dat hartje van mijn moeder kwam klaarde ze helemaal op. Ik kan natuurlijk ook fout zijn. Tineke en Patrick vertrokken juist toen de verpleegster binnenkwam. Ze probeerde me te verleiden maar dat kan me niets schelen. Alleen Tineke interesseerd mij! De wonde op mijn buik doet nog een klein beetje zeer maar ik voel er bijna niets meer van. Ik kan mij ook weer volledig bewegen dus ik hoop dat ik een der volgende dagen weer naar huis mag. Ik zat diep in mijn gedachten verzonken tot plots de dokter binnenkwam. "Ik heb uw huidige toestand bekeken en uit mijn ondervindingen blijkt dat u morgen al naar huis mag, meneer Baetens. " waren de woorden die in de kamer weerklonken. Ik maakte een innerlijk vreugdesprongetje toen die woorden zijn mond verlieten. Ik ga nu Tineke een sms sturen om haar uit te nodigen voor een uitstapje.
POV Tineke
Ik kom net het kantoor binnen wanneer ik het geluid van mijn gsm hoor. Een berichtje, van Koen.
Hey Tineke, morgen mag ik het ziekenhuis verlaten en ik vroeg me af of je zin had om eens af te spreken, een cinemaatje of eens gaan eten ofzo....
Laat maar weten wat je ziet zitten! Grtjs Koen :)Een grote smile verschijnt op mijn gezicht en ook de andere collega's lijken dat op te merken. "Awel, Tineke, zo vrolijk?" roept Veli me toe. Hij is altijd wel de eerste om dat te vragen. "Koen mag morgen naar huis.." antwoord ik dan ook in zijn richting. Iedereen is laaiend enthousiast over de terugkomst van Koen want zonder zijn flauwe humor is het redelijk saai op kantoor. "Hij moet wel nog een week thuisblijven voordat hij weer mag komen werken!" zegt de chef die er intussen ook bij is komen staan. Dat wordt dus nog een weekje met Patrick werken... Maar intussen ga ik wel met Koen uit eten. Daar heb ik het meeste zin in. Dus stuur ik maar een sms terug.
Hey Koen! Fantastisch dat je daar eindelijk weg mag! En ja, tuurlijk heb ik zin om met jou af te spreken! Iets gaan eten lijkt mij het leukst, maar jij mag kiezen hé ;) Tineke
Ik had mijn sms nog geen 5 minuten verzonden als ik al eentje terugkreeg.
Hey Tineke, restaurantje bezoeken lijkt me idd wel het leukste... Zin om de dag erna mee de kilootjes er weer af te joggen? :) Koen
Ik lees het berichtje en spontaan verschijnt er een glimlacht op mijn gezicht. Ik stuur terug dat dat prima is en ga dan verder aan het werk. De werkdag is voorbij en vooralleer ik naar huis ga passeer ik nog even bij Koen.
POV Koen
Tineke heeft gewoon 'ja' gezegd... op ons etentje. Ik ga het aanvragen, morgen. Hopelijk ga ik geen blunder tegemoet en voelt zij ook wat voor mij. Straks komt ze nog even langs en ik verlang ernaar haar mooie ogen nog eens te bezichtigen.
YOU ARE READING
(Friends) Forever
General FictionHet verhaal gaat over de tv-reeks 'De Buurtpolitie'. Het gaat vooral over Koen en Tineke, maar ook over de rest. Het begint bij Tineke die wordt overgeplaatst naar een ander korps. Veel leesplezier!