(Friends) Forever

Hoofdstuk 13

POV Tineke

Ik was bang. Iemand legde zijn handen op mijn trillende schouders. Stiekem hoopte ik dat het Koen was, maar nee. Ik draaide zachtjes mijn hoofd en zag John staan. Ik wou mijn hoofd terugdraaien maar hij nam het tussen zijn vingers en kuste me. Ik trok me onmiddelijk terug en keek hem met een boze blik aan. "Eindelijk heb je je gezond verstand gebruikt!" zei hij met een gemeen lachje. "Ben ik niet duidelijk geweest? Het is over tussen ons!" Riep ik zo hard en zo kwaad als ik kon. Zijn gespeeld gemene blik veranderde in een echt gemene blik. Hij nam zijn gsm en belde een maat van hem. "Ja...ja...ja, die Koen eh, ja...ah, ge weet hem wonen? Handig! Jah, hij is wel thuis denk ik... ja, een brandje ofzo, of iets anders...je doet maar... tenzij ons Tineke daar anders over denkt!" Verstond ik. Hevig knikte ik met mijn hoofd. "Doe Koen niets aan alsjeblieft!" riep ik smekend uit. Hij legde de telefoon neer en kwam weer naar mij. "Ik doe Koen niets aan, mijn maten misschien wel (LACHT), tenzij..." "Tenzij wat?" Vroeg ik. "Tenzij je met mij meekomt(LACHT)." "Ik denk er nog niet aan." zei ik zonder nadenken. Maar toen dacht ik na, als ik niet zou meegaan, zouden ze Koen iets aan doen. Grpldndbdjdb, waarom kan geluk bij mij maar zolang duren? Ik was zo gelukkig met Koen en dan komt mijn ex van zijn oren maken. Ik verdwaalde in mijn gedachten. En ik werd eruitgehaald door John die een prop met slaapmiddel voor mijn neus drukte. Althans, dat denk ik toch. Toen werd alles zwart...

Sorry voor het korte stukje maar dat zal waarschijnlijk nu wel wat meer voorvallen door de examens😡😂😉😉.