Artık uyanmak istemiyorum. Bir pislikmişim gibi bakmalarindan sıkıldım artık. Bu kendimi bastırma istegimdende sıkıldım. Kim bilir asıl beni tanisalar ne tepki verirlerdi. Fakat durmam gerek, kendimi iyice mahvedip insanları üzmekten vazgeçmem gerek. Niye böyle oluyor ki ? Her seferinde suçlu olan ben oluyorum ve bir şey bile yapmıyorum. Sadece gülümsüyor ve geçiştiriyorum. Susmak güzeldir diyenler evet güzel ama sonucu kötü. Herşeyi içine tek tek atıp birden patlamak. Bu hem kendi canımı yakıyor hemde insanların canını. Peki cevap vermek ? O dahada berbat. Her cevap verdiğinde karşındakiyle yine bir uyumsuzluk. Yine bir kavga, gürültü. Cevap verip aynı zamanda gülmeye ne dersin ? İşte bu en iyisi benim için.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhsuz Kadın
Teen FictionŞu an cehennemin o ateşinden başka bir sonum olmadığını biliyordum. Yaşamak yerine ölümü seçmiştim ben ve bedeli ağır olacaktı. Yaşam beni buraya sürükleyen şeydi, bense artık dayanamamıştım. Anlıyordum artık, ölümün benim kurtuluşum cehennemin ise...
