10.08.2017

151 7 1
                                    

Bir zamandan sonra yıkılıyor insan. Anlatamadığı herşeyi içine atarken bir müddet sonrasında dahada beter oluyor. Sessizce ağlamayı öğreniyor insan, ve onun verdiği acıyı. Boğazın düğümlenir yutkunamazsın, gözyaşların ardı ardına kesilmeden akmaya devam eder. İnsanın en kötü hissettiği an buydu zaten, kimse beceremez yalnız kalmayı. Çünkü dayanamaz insan, tek başına verdiği tüm mücadeleleri birden kaybeder. Kimseye anlatamaz, sarılıp ağlayamaz. Duvarlarla konuşur onlara anlatır derdini, sonra sessizce ağlayarak huzursuz uykusuna döner. Uykusunda bile huzur alamaz mı insan? Öyleymiş işte. Ve o defalarca kez kırılmıştır, kırmayada devam ediyorlardır. Sahi, insan insanın ne zaman düşmanı oldu ki?

~

-"Ben ölsem naparsın?"
+"Başında beklerim, sen karanlıktan korkarsın"

Ruhsuz KadınHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin