Sanki duygularımı yemiş gibi hissediyorum, şaka gibi değil mi? Hayatımdan, yaşadığım anlardan tam anlamıyla zevk alamıyorum ama bir o kadarda zevk alıyorum gibi. Bir amacım vardı eskiden, mutlu olmayı hedeflerdim hep fakat artık amacım yok. Mutluluğu bile hissedemeyen bir insan, mutsuzluğu nasıl hissedebilir ki? Üstüne birde tıp okuyorum, sabah akşam ders çalış, boşa kafayı yorma falan filan derken böyle oldum herhalde, yada kim bilir başka neler oldu da ben sildim attım. Gerçi silip atma kavramının olmadığı bu dünyada başka ne olmuştur acaba diye düşünüyorum bu aralar, belki de cidden tepki vermiyorumdur artık olan olaylara. Hayat bu sonuçta değil mi? Herşey olabilir ve normal karşılamak gerekir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhsuz Kadın
Teen FictionŞu an cehennemin o ateşinden başka bir sonum olmadığını biliyordum. Yaşamak yerine ölümü seçmiştim ben ve bedeli ağır olacaktı. Yaşam beni buraya sürükleyen şeydi, bense artık dayanamamıştım. Anlıyordum artık, ölümün benim kurtuluşum cehennemin ise...
