Merhaba, bu sana içten olan son merhabam.
Çünkü; Artık alıştığım süretini suskun olsada kıskanıyorum.
Kıskanıp kıskanıp, içim içimi yiyor bu günden sonra belki bir daha merhaba dememekle berabar yeni hikayeler yazmak için gökyüzüne bakmayacağım. Pek bir hüzün sarıyor gökyüzü içime, aşık olduğum berrak mavinin yerini alan alacalı siyaha dayanamıyorum.
Bazen dalgaların getirdiği hafif yaz meltemlerinin saçıma değişi, biraz farklı hissettiriyor sanki yanaklarımı okşuyorsun, gibi hissetiriyor. Bu duygu öbekleri sarmışken dört bir yanımı mantığımı yavaş yaaş kaybediyorum. Aşık olduğum Gökyüzü'nün ihanetini usul usul hissediyorum. Yağmurlarını hissettiğim son baharıda bolca özlüyorum.
Sevdiğim yazar mı diye beklerken sabahın ilk ışıkları oluyor, her gecenin sonu. Her biten Ferdi tayfurun sonuna da, bir sigara mal oluyor bunun sonucu bir bardak çay boğazı yavaşca ısıtarak yol alıyor. Şiirler de geçmiyorsun artık içimden gelmiyor.
Adını her işittiğimde sol yanıma birşeyler oturuyor sanki, yumruk gibi farklı bişey oysa ki sol yanımı dolduran birçok şey vardı al bayrak gibi. Pek kör olmuşum bu satırları yazarken fark ediyorum;
öyle gecelerce izleyip izleyip saymakla olmuyormuş kirpiklerini.
Onuda terkediyorum saatin bilmem kaçıncı dakikasında duran müziğin beni terk edip gitmesi gibi..
Gökyüzü karanlık artık, ışıksız loş bir kızıllıkta. ağlıyormu mutlumu yoksa yalnızmı?, bilmiyorum. Aklımdan gecen sadece gördüklerimi anlatamamam. His yoksunu gibi gözüktüğümü biliyorum. Öyle değilim. Üzğünüm, yerine koyduğum tüm sıfatlardan özür dilerim onlara bu denli hakaret etmemeliydim. Bilemedim kıymetlerini.
Ve bir dipnot; Teşşekkür ederim. Önce kör edip sırıl sıklam kavurucu sıcakta ıslattığın için sonra da lütuf edep gözlerimi tekrar aldığın yere usulca bıraktığın için hoşca kal.
Unutma, İyi değil geceler. Gökyüzüde karanlık artık. Lakin hırçın denizlerim halen kabarık.
