Merhaba sarı beyaz kanatlı papatyam.
Biraz konuşmaya ihtiyacım var.
Dostluğuna ihtiyacım var, dinler misin beni?
İçim daralıyor be papatya,
Onun olduğu her fikirde biraz daha daralıyorum.
Gurur yapıyorum, kendime kızıyorum. Olmayacak dua ya amin diyorum papatya.
Oysa ona geceler boyu sarılabilirdim. Gün doğarken yatağıma, yastığıma geri kaçar, geceyi sineye çeker yine güneşin batmasını bekleyebilirdim.
Çok şey istemedim hayatımdan. Lakin hayat benden istedi. Okulda başarı, ailede onur ve kişiliğimde herkesleşmemi istedi.
Bencil olmamı sevmememi istedi.
Üzgünüm papatya. Hiç olmadığım kadar.
İnsanlar güneşin doğmasının yeni bir gün olacağını düşünürler papatya, oysa ki benim için umudun doğuşu gecenin oluşuydu.
Gökyüzümün tamamiyle ona secde etmesiydi.
Kime anlattıysam papatya; kader dedi geçti.
Bazen dinledi çok bilir tavırlalarla ağız dolusu tavsiye vermeyi ihmal de ihmal etmedi.
Papatya sen sadece dinle beni olur mu ?
Çünki: Bir vakit gelecek o bana, geldiğinde ben buralardan alıp başımı gitmiş olacağım.
Yollar artık olmayacak, çorak toprak bir kaç ağaç ve gürül gürül akan bir çay. Kuşlar yalnızlığın türküsünü şakırken. Ağaçların gölgesi benliğimle harmanlanacak.
Ama unutamayacağım papatya. Kafamı her kaldırdığımda orada durup bana bakan, gülümseyen gökyüzünü unutamaycağım.
Geceleri başımı koyduğum toprak uykunun bilmem kaçıncı dakika da gelememesi hepsi onun suçu olacak. Ama kızmayacağım.
Aklımı tırmalayan o tiz sesinin, kulaklarımdaki yankısı hayata gözlerimi edebiyete kapadığımda yok olacak. Belkide olamayacak papatya.
İnsanlarla konuşamıyorum papatya. Kimle konuşsam onun gözleri geliyor aklıma, koyu kahve gözleri. Ömrüme ömür katan o masumiyeti. Tam 4 gündür evde aynı odada aynı çalan parçaları dinliyorum belki işe yarar diye, olmuyor. Perdeleri açmıyorum yataktan adam akıllı çıkmıyorum bile sigaram biteli 2 gün oluyor, sanırım oda beni terk etti papatya.
Gidden gittiği gibi kalmıyor evvel diyorum papatya keşke gelmeseydi , o zaman belki bu halde olmazdı vicdanım.
Boşuna yazılan şiirler, ziyana gitmezdi tüm bu sevgi ve emek.
Sende solmaya başladın papatya anlıyorum seni de.
Üzgünüm.
Sende üzgünsün,
bizi üzenler şimdi kim bilir nerede gülüyor papatya.
