Son trenide umutlarıyla kaçıran tüm insanlara.
Son istasyona girince tren
Alıp başını uzaklara gidince insan.
Yalnızlığın kol gezdiği sokaklardayım.
Bir başıma, gökyüzüyle oturmaktayım.
Söz teli çınlayınca kulaklara.
Anason kokusunun geldi o eski barakada.
Bir beni, bir bana
Anllatığı varsayılan gecelerde yanlızlıklara.
Mavi turkuaz ufukları, siyah beyaz görmek,
Kül rengi, dostluklara sinmek.
Konuşmak çok konuşmak, mum ışığında gölgelerle.
Perdeleri, yaprakları savuran rüzgara.
Toy gençliğinde, eğildi boyunlar.
Ata elinden görmedi, ne bilsin ki hayatlar.
Dost acı hanceriyle bağrımızı yaralar
Söz sanat boşa, bu gafleti kim aralar.
Siyah tuval üzerine, siyah boyalarla çizilmiş hayatın eserleri.
Dört duvar, aylak adam, Solan papatya.
