Oysa bir yağmur ne kadar kandıra bilirdi yaz meltemlerini ?
Günlerden kaçıncı cuma bilmiyorum ama hava öylesine sıcak öylesine nemli ki soğuk ve yalnız geçirilen kış gecelerini özletiyor.
Hani bu elektriklerin gidip mumların yakıldığı geceleri.
Demişken hiç unutmam bak o soğuk kış gecelerde yanan sobanın deliğinden yansıyan ışığı. Sanki duvarda gölge oyunları olurdu da onları izleyerek dalardım uykuya. Çoğu geceler uyuyamazdım ya, haliyle okul vardı hayatımızda. Aslında okul hepimizin ilk düzenli ilişkisiydi sanırım. Her sabah erkenden kalkar, kahvaltı ederdik. Heyecanlı çocuklardık severdik okulu sırayı, törenleri tabi hapsi geride kaldı şimdi bakıyorum da elimde bir cuma günü akşama doğru batmakta olan bir güneş sıcaktan çatı ayrılmış bir deli ve birde okunmaktan hafızlarda yer edinmiş ATTİLA İLHAN.
