Oysa anlatmak seni gecelere, çizmek bulutsuz gökyüzüne çok zor.
Sol gibi ağır çelik gibi sert külfetin.
Seni sormak sensiz yola çıkmak ve daha nicesi.
Yalın gecelerde ki yıldızlar,
Seni anlatırlar tüm yanlızlara,
Sen anlatırlar ne kadar sevdiğimi tüm çocuklara.
Ve sen çıka gelirsin gün aşırı uzaktan.
Küçük bir çocuk sallanır darı ağcında, tartsan 25 kilo etmez,
Yüreği ağırdır onun o çekmiştir ipini.
Ağır basar tüm duyguları.
Geceye, yüreğine, sokaklara ve yalnızlıklara.
Tüm özlemiyle anlatırsan martıları.
Hepsi uçup sana gelir
Koca bir gökyüzü geçip sana gelir.
Satırlarca anlatsanda masumiyeti
Asla yüzündeki tebessümün naifliğini bulamaz kelimeler
Çocuklar düşer, önce dizleri sonra elleri parçalanır
kanar çoğu kez.
öpünce geçer ama çünkü hep öyledir şiirleri
Ağlayınca sarılırla usulca birbirlerine,
araba yola ağaç kuşa ben sana.
Bir gitar bir sigara birazda sen
Tüm geceyi sarhoş
tüm evreni boş kılmaya yeter
YETİM çocuklar var bahçemde
Yolu yordamı var zamansız akşamların
Sarılar içinde mavi gözlü insanlar
Gözlüklü Turkuaz elbiseli
Trenler var ufka giden
Yollarında taşlar etrafında kuşlar ardında kalan yalancı insanlar.
Sonsuz olasılıklar ve sen
Yarını anlatmak
Seni bulmak
Satırlarca içmek
Seni bulmak...
Ardına bakmadan isyan ediyor kuşlar
kanatları ağırdır kuyrukları yalan
Etraf karanlık gözleri karanlık
Varlık ve sen
Aslında hep sen
HEP
SEN.
