Chapter 40- Finally Home

5 1 0
                                    

A/n: sa panahong ito, 25 years old na si Aira tapos si Jin, 27 kasi nga diba 4 years after na to matapos siyang pumunta sa Boston. Anyways, fanfic naman ang story na'to kaya wag niyo nalang pansinin ang edad, okay?

Aira's POV

Nandito na kami ngayon sa tapat ng bahay ni Jin--ay mean, namin pala. Nanatili parin kami dito sa loob ng kotse habang pinagmamasdan ang bahay.

Whoo...

Kinakabahan ako. Hindi ko alam kung bakit.

"Baby, ok ka lang ba?"

Napatingin ako kay Jin oppa. Hinawakan niya ang kamay ko at tiningnan ako na may halong pag-aalala.

"Nanlalamig kamay mo. May sakit ka ba?masakit ba ulo mo? Tinatrangkaso ka ba? gusto mo ba--"

"Oppa." I cut him off. " I'm perfectly fine. Kinakabahan lang talaga ako." Pag-amin ko sa kaniya.

"Pfft.. bakit naman? It's just mom and hyung. Wag kang mag-alala, hindi sila nangangagat." Pagbibiro niya habang nagpipigil ng tawa kaya sinamaan ko siya ng tingin at hinampas sa braso.

"Aw! Grabe, So Ra! Ang brutal mo namang kapatid!"I stick my tongue out on him and rolled my eyes.

Chineck niya naman ang kaniyang relo. "Where approximately... 20 hours dito sa laba--"

"20 hours?!" Gulat kong tanong matapos kong masamid sa sarili kong laway.

"De joke lang. 20 minutes pala. So ano? tara? Pasok na tayo sa loob. Kanina pa sila naghihintay."

Hindi muna ako umimik sa sinabi niya. Bumuntong-hininga ako at dahan-dahang tumango. Humarap ako sa kaniya at nakita ko siyang ngumiti. He leaned closer and kissed my hair.

"You'll be fine, baby So Ra." He assured me and went out of the car. hindi ko na siya hinintay na pagbuksan pa ako at bumaba na din ako.

*ding dong* *ding dong*

Whooo! Ayan na! Nakapagding dong na! Waaaaaaah! Kinakabahan talaga ako na eksayted na masaya na--waaaaaah! Ewan ko ba!

*ding dong*

Nagdoorbell ulit si Jin oppa.

"Oppa.. di kaya walang tao sa loob? Kanina ka pa nagdodoorbell eh."

"Huh? Hindi, nandyan sila. Sinabihan ko kasing--"

Hindi na naipagpatuloy ni Jin oppa ang sasabihin niya ng biglang bumukas ang pinto.

My heart stopped for a moment ng lumabas sa pinto ang isang may edad na babae at niyakap si Jin oppa.

Di ko maiwasang maging emosyonal habang pinagmamasdan ang itsura at kabuuan niya.

The shape of the face..

The eyes..

The nose..

the lips..

The color of the hair..

The skin..

Para kaming pinagbiak na bunga. Yun nga lang, she has a more mature features.

S-siya ba.. si mommy?

"Oh mabuti at nandito ka na Seokjin! Sorry medyo natagalan ako. Pinagluluto kasi kita ng paborito mong pagkain! Ay teka! Sino pala tong kasa--"

Natigilan siya ng dumapo ang tingin niya sa akin. Dahan-dahan naman siyang napabitaw kay Jin oppa at humarap sa akin.

She stared at me with those...

Motherly look.

I can't help myself but to smile a bit.

Misdirected CardTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon