" Bir acemi oyuncu nasıl beceriksizse
Sahnede korkusundan donakalmış dururken
Nasıl fazla duyguya kapılınca bir kimse
Zayıflarsa yüreği gücünden kudururken,
Benim de bu korkuyla güvensizlikten işte
Sevgi törenindeki duam aklımdan çıkmış,
Sevgimin gü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi açtığımda kendi evimde ve kendi yatağımdaydım. O olaydan hemen sonra, her yıl doğum günümden bir gün önce, bu rüyayı görüyor ve hemen akabinde de rüyada bilincimi yitirerek gerçekliğe uyanıyordum.
Önceleri babama durumu açıklamaya çekinsem de annem bir sıkıntım olduğunu anlamış ve ona açılmam için adeta beni zorlamıştı.
Ona durumu açıkladığımda itiraf etmeliyim ki küçük çaplı bir kriz geçirmesini beklemiyordum. Bana o kadar çok kızmıştı ki hiçbir şey söyleyememiştim.
Fakat neyse ki bu sır ikimizin arasında kalmıştı. Babama tek kelime dahi etmeyeceğine kanı üzerine yemin etti.
Beni çok sevdiğini biliyordum. Bana hiçbir şekilde kıyamayacağını da öyle. Ona dünyaya gittiğimde başımdan geçen olayı ayrıntılarla anlattım. O kızın bana söylediklerinin ne anlama geldiğini sordum.
Tek yaptığı endişeli ve gergin bir ifade takınmak olmuştu. Sorumu geçiştirmiş, yanıtlamak istememişti.
Açıkçası babamın benden böyle bir kehaneti saklaması annemin tavrını çok net açıklıyordu. Ortada bir şeyler dönüyordu ve bilmeyen tek kişide bendim.
Kiran'a döner dönmez Yıldız Tozu'nu araştırmış ve ne olduğunu öğrenmeye çalışmıştım. İşin ilginci var olan hiçbir kitapta adı geçmediği gibi, ne olduğu da yazmıyordu.
Endişelenmeli miydim? Yoksa bu kadar gizemli davranan ailemi anlatmaları için zorlamalı mıydım bilmiyorum. Netice de o dönem sadece küçük bir çocuktum. Beni dinlemeyebilir ciddiye almayabilirlerdi.
Fakat her sene düzenli olarak bu rüyayı görmem nasıl açıklanabilirdi? Her sene istinasız olarak Dune ile yaşadığım olayı birebir tekrar tekrar yaşıyor, üstüne üstlük her anını da hissediyordum.
Annem bu olayı önce yaşadığım şok yüzünden deyip geçiştirse de, her sene gördüğümü söyleyince korkmuştu.
Babama söyleyip söylememe konusunda gidip geliyor, bundan kurtulmak için bir yol bulacağını söyleyip duruyordu.
İşin belki de en tuhafı bana hala neler olduğunu anlatmamasıydı ve üstelik benim bugün 21 doğum günümdü.
Dünyaya gitmemin üzerinden seneler geçmiş ve bir kez bile ne Lu Han ile ne de Oh Sehun ile karşılaşmıştım.
Belki de Dune yanılmıştı. Kaderimi ve belki de geleceğimi değiştirecek kişilerle hiç karşılaşmayacak, yolum onlarla hiç kesişmeyecekti.
Yatağımda uzanmış bunları düşünürken babam aniden içeri girdi. Otoriter ve sevgisini nadir anlarda gösteren biri olarak ona saygı duyuyordum. Onu görür görmez yataktan kalkmış ve onu dağınık görünüşüme rağmen selamlamıştım.
