" Bir acemi oyuncu nasıl beceriksizse
Sahnede korkusundan donakalmış dururken
Nasıl fazla duyguya kapılınca bir kimse
Zayıflarsa yüreği gücünden kudururken,
Benim de bu korkuyla güvensizlikten işte
Sevgi törenindeki duam aklımdan çıkmış,
Sevgimin gü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kris dünya ve Shangri la lafını duyunca deyim yerindeyse şoka girmişti. Dakikalarca boş gözlerle yüzüme bakarken, daha fazla tepkisiz kalamamıştım.
"Benimle gelmek zorunda değilsin Kris. Bu iş için senden hevesli olmanı zaten beklemiyordum. Şimdi izin verirsen gitmek için hazırlanmam gerekiyor. "
Kris sanki söylediklerimi algılamış gibi aniden oturduğu yerden kalkmış ve bana eliyle "Bir dakika" işareti yapıp odadan kaçarcasına gitmişti.
Flashback end...
Açıkçası onu da peşimde sürükleme taraftarı değildim. Kitabı tam olarak nerede bulacağımı zaten biliyordum. Tek yapmam gereken yol için hazırlanmaktı. Ama öncesinde Akademinin müdürü Bay Kim'e bir bahane sunmam gerekiyordu.
Okuldaki işimden de olmak istemiyordum. Ne olursa olsun Ren'e bakmam gerekiyordu. Bu yüzden de bu işe ihtiyacım vardı. Büyücü olmamız paraya ihtiyacımız olmadığı anlamına gelmiyordu.
Ren aklıma gelince onu çok özlediğimi fark ettim. Kapıma bırakıldığı o günden beri onu sahiplenmiş ve koşulsuz bir şekilde sevmiştim. Onunla geçirdiğim her an beni mutlu ederken, kendimde var olan anomalileri bir an olsun unutmama yardımcı oluyordu.
Ren'de bendeki tuhaf durumları garipsemiyor, aksine hoşuna bile gidiyordu. Yola çıktığımda onu da görmeyi kendime not etmiştim. Onun da beni koşulsuz şartsız sevdiğini hissetmek tek mutluluk kaynağımdı.
Eşyalarımı hazırlamadan önce müdüre bir yakınımın rahatsızlandığını ve onunla ilgilenmem adına çağırıldığımı anlatan kısa bir not yazarak mesajlaşma ağına göndermek için duvardaki konsolun arkasındaki bölmeyi açtım.
Saniyeler sonra notumun müdürün eline ulaştığından kesinlikle emin bir şekilde eşyalarımı hazırlamaya başladım. Önümde uzun bir yol ve geçmem gerektiğini bildiğim engeller vardı.
Daha fazla oyalanmadan yola çıkmak zorundaydım. Eşyalarımı toplamayı tam bitirmiştim ki, Kris nefes nefese elinde sırt çantasıyla odaya girdiğinde, gerçekten onu tekrar görmeyi beklemediğim için çok şaşırmıştım.
"Kris?"
Nefesini düzenleyip elindeki çantayı yere bıraktı. Derin bir nefes alıp yanıma geldiğinde, hala odamda ne işi olduğunu anlamaya çalışıyordum.
"Bende seninle geliyorum. Eşyalarımı toplamam gerekiyordu. O yüzden gitmiştim."
"Bense kaçıp gittiğini düşünmüştüm. Neticede Kiran'ın yasalarını çiğnemek zorunda kalacaksın. Üstelik doğru düzgün tanımadığın biri için, buna değeceğine emin misin?"
