" Bir acemi oyuncu nasıl beceriksizse
Sahnede korkusundan donakalmış dururken
Nasıl fazla duyguya kapılınca bir kimse
Zayıflarsa yüreği gücünden kudururken,
Benim de bu korkuyla güvensizlikten işte
Sevgi törenindeki duam aklımdan çıkmış,
Sevgimin gü...
Tekrar uyanıp gözlerimi açtığımda, her ne kadar nasıl olduğunu kavrayamasam da, başım Kai'nin göğsünün üzerindeydi. Bana sımsıkı sarılmış resmen kıskaca almıştı. Ve bu da yetmezmiş gibi göğsümün üzerindeki yıldız ateş gibi yanıyordu.
Kan ter içinde kalmıştım. Eğer Kai'den biraz daha uzaklaşmazsam olacaklardan korkuyordum. Şimdi ve böyle bir anda gücümün ortaya çıkması demek, gerçek bir felaket olurdu.
Gözlerimi kapattım ve Kai'nin kollarını serbest bıraktığını düşündüm. Düşüncelerim, ateşle birlikte berraklaşırken gerçekten de saniyeler sonra esir edildiğim kollardan kurtulmuştum.
Nefes nefese ve göğsümdeki acıyla Kai'ye baktım. O kadar huzurlu o kadar derin bir uykudaydı ki, az önce olanları neyse ki görmemişti.
Bacaklarım güçsüzdü. Buna rağmen ayağa kalkmak zorundaydım. Yumruklarımı sıkmış, yatağın hemen yanındaki duvardan destek alarak ayağa kalkmıştım. Dün olanlardan ötürü değildi bu perişanlığım. Neden olduğunu bilmiyordum.
Bir süredir uykuda olan gücüm, bir sebepten tekrar uyanmış ve aktifleşmişti.
Göğüs kafesim yırtılacakmış gibi sancıyarak, resmen nefesimin kesilmesine neden oluyordu.
"Hayır" diye mırıldandım. "Burada olmaz" sanki gücüm daha önce beni dinlermiş gibi, daha yoğun bir acı bu sefer tüm bedenimi istila etmişti. Bayılmamak için direnmek zorundaydım.
Gözlerimi yaşadığım acıyla birlikte hızla kapatarak evde olduğumu düşündüm. Saniyeler sonrası kendi evimde ve kendi yatağımdaydım. İlginç bir şekilde de daha iyi hissediyordum.
Bedenim ve ruhum sakinleşmiş, göğsümdeki yıldızın olduğu yerdeki acı aniden geçmişti.
Kafamın ciddi anlamda karıştığını itiraf etmeliyim. Uzun yıllardır gücümü kontrol altında tutmak için bütün enerjimi kullanmıştım. Yetişkinliğe adım attığımdan beri böylesi bir atak geçirmemiş ve böyle sarsılmamıştım.
Nedeni Ren ile yaşadıklarımız olabilir miydi? Ama böyle bir şey olsaydı 5 sene boyunca bir kere bile olmaz mıydı? Hayır, nedeni Ren değildi. Aniden aklıma gelen şey ile gerçekten de nefesim tekrar kesilmiş ve yutkunamamıştım.
Doğduğum günden beri Kai ile ilgili şeyler görüyordum. Bu öyle bir şeydi ki, ilk görüntü zihnimde bir anda belirdiğinde, hem çok korkmuş hem de çok şaşırmamıştım.
Şimdi bile düşüncesi garip gelmiyordu. Sanki biz aynı anda aynı zamanda doğmuş ruh ikizleriydik. Nasılı? Niçini? Hep beni inanılmaz bir araştırmanın içine sürüklese de, hiçbir sonuca ulaşamamıştım.
Bu öyle bir şeydi ki artık Kai ile tanışmak istiyor, hatta ona dokunmak için resmen tüm hücrelerime kadar yanıyordum.
İlk karşılaşmamız, ilk bakışmamız ve belki hayallerimin bile üzerinde ki ilk temasımız, neredeyse kalbimi durduracak kadar yoğundu.
Dün yaralanmam yüzünden her ne kadar baygın bir durumda olsam da, onu daha odaya girer girmez hissetmiştim.
Bu ona karşı duyduğum bir alışkanlık mıydı? Yoksa bundan daha fazlası mıydı emin değildim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
