T CETVELİ

-7-

Ben yağmurun altında
Islanırken
Kirpiklerim üşüyüne kadar
Bir yağmur bekledim
Benim beklediğim su zerreleri
Üzerimden geçen bulutlarda değildi muhtemelen
Bir insan
Sırılsıklam bir kuraklığı
Böyle gerçekçi yaşayabilir mi
Yaşanabiliyormuş demek ki
Ütopyamdan
Öyle imgeleri söküp fırlattım ki gerçekliğime
Artık hayatım
Afilli bir şiir
Hayır hayatım afilli değil
Kesik soluklu
Kamburu çıkmış
Eğri büğrü imgeli
Devrik bir şiir hayatım
Bu şiir afilli mi onu da bilmiyorum
Ben öyle bir yağmur bekliyorum ki
Zihnimi yıkasın
Vallahi
Yıkasın artık
Ben susuz değilim
Bilakis artık varlığından tiksinir oldum
Ama sudan başka ne temizleyebilir ki
Ateş biliyoruz
Dağlayacak kemiklerimizi
Ama o bir sonraki bahara
Biz bu baharın
Yağmurunu bekliyoruz
Artık üşüyorum
Yağmurun altında
Islanıyorum
Ama içim kupkuru
Çeperlerimin
Kendi yağmuru
O yağmura dair parolası var sanki
Bilemeyen işleyemiyor içime
Yağmur saçlı
Mavi gülüşlü
Bir şifa bekliyorum
İstemesini bilemedim
Yahut yanlış yağmuru istedim
Islansam da
Meyve veremem ben artık
Aslında asit yağmurları altında
Kirpiklerim eriyene kadar bekledim
İçimdeki ümit eridi
Saçlarım
Kirpiklerim
Büsbütün yağmur dilenen
Her yerim eridi
Yanlış yağmuru istedim
Hep yanlış yağmuru
Belki de yağmur istedim
Yanlışlık esasen buydu
Zihnim
Delik deşik
Yağmur izleri
Kafamın içinde
Kimbilir kaç tur attı
Yalancı baharlar
Şöyle de bir şey var ki ben hasret müptelasıyım
Vuslat davacısı değil
Hasret dediğin vuslatın ücreti değil midir ki zaten
Toprak kaybettim ben
Kocaman bir iklim kaybettim
Bir yağmur bekliyorum
Yağmurun altında
Ben bu yağmurun yerlisi değilim belki de
Ya da nankörüm
Bu daha olası
Kanaatten çok
Kanamaya ihtiyacım var belki de
Yaram olsun ki
Duam olsun
Ama bir yağmur bekliyorum
Bu yağmurlar
Toprak kokmuyor
Öyle bir yağmur bekliyorum ki
Öyle bir yağmur
Zihnimi yıkasın
Zihnim artık beni yıkasın
Vallahi
Artık yıkasın...