T CETVELİ

66

Uykusuzluğun doğurduğu türden şeyler Anlatsam inanmazsın
Başını otobüs kapılarına yaslarsan
Biraz olsun beni anlarsın
Ben uykularımın çoğunu
Rüyalarıma tutturuyorum
Kabul olmaz mı ki şimdi
Bu yollar hep birden uzuyor
Birden bitiveriyor trafik lambaları
Asfalt döktükçe
Hep duraksayarak
Aksayarak geçiyorum ışıklardan
Bilmem
Belki de karanlığa alışkanlığımdan
Günü yerin dibine batıracak
Bir tufan dileniyorum zamandan
Akşamüstlerine kavuşmaktan
Dahasında kollarımın
Gözü olmadığından
Ben yarını bitirmek istiyorum
Tüm zamanlarım eskisin istiyorum
Çok mu
Bu kaldırımlar neden hep
Neden yerdek yüksek
Yükseliyor şarkılarla
Bir ıslıkla çeliverince aklımı
Bir ıslıkla giriverince göğsüme
Artık bir soluk olmaktan çıkıyor
Yüzüne bir renk geliyor
Yatsıların
Sonra birden
Birdenbire
Birden bire kadar sayıyorum
Anlatsam kimseye anlatamazsın
Bunlar hep iki şehrin arasında kalıyor
İki şehrin arasında bir lakırdı
İstanbul'dan nereye gidecek olsan uzaktır
İstanbul İstanbul'a bile uzaktır
Yola çıkacak olsam bir yere varamazsın
Bunlar hep iki vaktin arasında bir kuruntu
Köprüler kavuşturmaz bizi
Talihimizle
Barıştırmaz bahtımızla
Üst geçitler
Kaygılarımın öldürdüğü türden şeyler
Bir sofranın ortasında
Soğuyarak bekliyorum
Suskunluğumun üstünde
Kısık bir ateşin altında
Birden çözülüveriyor
Dilimin bağı
Ağır ağır piştikten
Çok sonra
Kendimi kaybediyorum aynalardan
Derme çatma bir illüzyonla
Antik kentler çiziyorum
Süpürgeliklere
Toz ve kırıntıdan
Sonra yıkıyorum onları
Bir bir
Öyle
İşte birdenbire
Komşular duymuş mudur ki
Bilmelisin ki duvarlar
Uslu durmazlar
Yan evlerin ve sokağın
Terini sızdırırlar
İyi yalıtılmamış bir damar gibi
Kan kaçırıyorsam
Pıhtılaşmıyorsam da şimdi
Bunlar hep bir odanın içinde kalıyor
Kapıyı çalsan da açamazsın
Sonsuz kere yaşamak mı
Sonsuza dek yaşamak mı
Aklımın fikrimden yürüttüğü türden şeyler
Bunlar hep bir rüyanın içinde kalıyor
Bir rüya bir rüyanın içinde
Bir rüya durmaksızın hep böyle
Devriliyor içimde                       
Tüm bunları deyiversem yüzüne
Birdenbire
Uyanamazsın
Kot farkından sakınmak için
Sesini bir yükseltir
Birdenbire bin alçalırsın
Evine dönebilmek için yeniden
Ufalayarak şakaklarını
Bulabilmek için tuz kokan sapaklarını
Evvela bir sağını solunu yoklarsın
Yine de tüm kırıntıların gazabından
Günahlarınca korktuğundan
Karşıdan karşıya geçerken
Ceplerindeki alfabeleri
Kuşlara atarsın.