T CETVELİ

-62-

Gövdemi tutamıyorum
İki ayağımın üstünde
Üstüm başım
Başım üstüne
Başım ah
Başım kalmadı
Taş taş üstünde
Gövdemin ortası
Bir yağmur dolusu
Aksa yukarı
İnsanın ruhu nerde desen
Gövdesinde derim ben
Şimdi gövdemin ortasında
Bir boşluk
Bir yerden havamı alıyorum
E ancak
Ah be
Ah
Gövdemi tutamıyorum
İki ayağımın üstünde
Söyle bir kilo boşluk mu ağırdır
Yoksa bir kilo pamuk mu
Ben bulduğum her söküğe
Pamuk tıkarım
Duymamak için
İnan duymamak için
Boşluk yankıdır
Benim gövdemin parmakları
Sesimi yutup
Kusuyor bana
Ah akustik ah
Ben seni sevivermişim
Bilmeden oldu
Öyle
İki
Ayak üstü
Otobüslerin içinde
Düşmemek için tutunurken
Bir o yana bir bu yana sallanan uykuma
O uyku kadar sevmişim hem de
Sen hiç kaçmıyorsun
Ama yer de vermiyorsun dizlerinde
Ben artık bir kara delik yutmuşluğumdan
Onu bir kara delilik gibi kusmuşluğumdan
Ah akustik ah
Ah gövdem ah
Ah boşluk ah
Ah çiçeğim
Bu yollar dikenli ah
Ve sen
Ve sen
Ah
Yaşlanmışsam
Oturayım
Sıra bende
Gövdemi tutamıyorum
Kuş gibi çırpınan ruhumun
Dibine çöküyor
Ah m/V ah
Sen zeytinyağı gibi
Çık
Baş üstüne
Omuzlarımdan dökülsün
Şarkılar
Gövdem dolsun
Yollarda yürürken
Otobüs beklerken
Çeviririm ağzımın içinde
Yanımdan geçince rüzgar
Saklarım onu dilimin altına
Eriyecekse böyle erisin
Buzullar
Ve dünya barışı
Sonra tüm o eriyikler
Aksa yukarı
Bardağın boş tarafı
Gözükmese ta içimden
Ta gözümün içinden
Gözümün içinde büyümese
Kara delilik
Gövdemin ortası
Bir dolu sonrası
Söyle delinmişlik mi
Üşütür
Yoksa bu sızdıran doğramalar mı
İçimi
Ben tutamıyorum ki
Bu tabiri caizse dandik bir strüktür
Yaratışla değil
Yaralayışla dilimin ucuna gelen bir isyan bu
Neyse işte ben bir zaman böyle mutlu oluvermişim
Sanki hiç yapıştırmasalar beni
Daha az kırılırmışım
Ah içimin sesi
Ah
İçimin deli düdüğü
Sen sustun ya
Rahat uyurum artık
Sırtımın üstünde...