T CETVELİ

-57-

Tüm ıslaklığımı alıp götüren rüzgara
Küfrettim
Küfretmek nedir bilmeyen ben
Islıklı bir soluk koyverdim
Soluğum kurudu
Çatladı boğazımda
Su diyorum
Su
Benimle kal
Benimle
Tüm temizliğimi alıp götüren küfüre
Küfrettim
Küfretmek nedir artık bilen ben
Ateşe yaklaştım
Yanmaya müsait bir taraflarımı
Küle döndüren alevlerine
Epey bir kızdım
Ateşe kızınca
Kızıştım
Ama böyle epey kızıştım
O tenime sövdü
Bense ruhuna
Ateşin temizleyen ruhuna
Yüz döktüm
Ama seve seve harlandım
Ateşim yükseldi
Ateşimi kontrol eden rüzgarın
Harlayan şefkatli dudaklarına
Bir kez daha küfrettim
Küfretmeyi şefkati unuttuğum gibi unutan ben
Su diyorum
Su
Küllerimi yut artık
Közümü sil kirpiklerimden
Yanağımda kal
Biraz daha kal
Tuzunu sevdiğim
Dilimle okşadığım
Kal biraz daha
Ruhumu üç kez köpürt
Üç kez durula
İyice temizlensin
Hem öyle nedensiz
Üçü de severim ben
Ruhumu temizleyen suya
Şeffaf sözcükler fısıldadım
Rengini belli etmeyen
Ama imasız
Çamur atmamak için
Yaktım dilimi suyla
Üfleye üfleye içtim şefkatini
Küfretmeyi yeniden unuttum
Küfretmek lügatına hiç girmemiş olan ben...