T CETVELİ

-65-

Ben bu şiiri öptüm başıma koydum 

Benden büyüktü zamanca 

Yaş almak ıslanmak mıdır

Tüm bu yağmur boyunca

Yürüdüm yürüdüm 

Eve varınca 

Eşikte duran karınca 

Bile benden büyüktü zannımca 

Eğildim uzattım parmağımı 

Aldım cebime koydum 

Bu kapıdan girerim sanmıştım 

Kuruyunca 

Beklemek kurumak mıdır 

Hayat işte bir düştü 

Kararınca 

Kapıyı çalmaksa bir kurmaca 

Ben uyudum 

Büyüdüm uyanınca 

Üzerime yürüdü dünya 

Yatağımdan kalkınca 

Hayat yatağından akmaktır 

Isınınca 

Ve büsbütün bir özlemdir 

Ayaklarım soğuyunca 

Neresinden bakarsan bakınca 

İki basamak çıkmışım 

İnsan soluk soluğa kalınca 

Tüm bu zamanı gözünde yürütüyor 

Yorulunca

Yirmi bire dokundum 

Yirmiyi okşadım yalnızca 

Çekmecelerde eski bir şey bulunca 

Eski şarkılar dilime vurunca 

Bir mırıltıdan çok dahası 

Miras kalınca 

Köpürüyorum 

Bu kızgın değil de 

İşte biraz kızılca 

Elimde patlayınca 

Geçer sandım unutunca 

O kapıdan karınca 

Ben bu şiiri tuttum cebime koydum 

Canım azaldı 

Isırınca 

Bir küçücük düşünce