Ik hoor allemaal stemmen om me heen, alleen weet ik niet van wie. Ik voel nikst, en ik kan me niet bewegen.
Bah ik proef allemaal aarde. Ik doe me ogen open maar dat lukt niet. Ik ben begraven. ik probeer naar boven te graven, anders stik ik. Toen ik boven was zag ik wat ik verwachte. Er was niemand te zien behalve allemaal monsters. Ik keek wat ik aan had. Het was een mooie jurk. Ik kan me niks herinneren. Net alsof mijn gedachtes zijn weggegooid. Ik loop naar het binnen hek. Tot me verbazing zie ik allemaal mensen eten. 1 iemand ziet me.
"Hoe kom je binnen?"vroeg hij verbaast
"Ik werd net wakker daar zo"en ik wees waar ik wakker werd.
"Jaja, ik breng je naar meneer Dixon"zei hij
"Wie is hij?"vroeg ik
"Gewoon iemand"zei hij lachend
We liepen naar de meneer toe.
"Meneer Dixon, dit meisje is zomaar naar binnen gegaan"zei hij
"Niet! Ik ben net wakker geworden!"zei ik boos
Meneer Dixon wou iets zeggen, hij keek met open mond naar me en toen knuffelde hij me zomaar.
"Wat is dit?"vroeg ik verbaast
"Dit kan niet, je bent dood. Ik breng je naar Hershell nu"en hij liep met me mee
"Wie bent u?"vroeg ik zachtjes
"Ik ben Daryl. Ken je me niet?" Vroeg hij
"Nee ik weet zelfs me naam niet?"zei ik
"Heb je niet een tweeling zus ofzo iets?"zei hij
"Nee, niet dat ik weet. Ik werd net wakken ondergrond. En verder weet ik niet"zei ik
We waren bij Hershell inmiddels. Hij keek me verbaast aan.
"Het is een wonder! Ze leeft!"riep hij en ging op zijn knie. De andere been was weg.
"Kan iemand me uitleggen wat dit is?"vroeg ik
"Je was dood door een kogel"zei Daryl
"Dat is onmogelijk. Dan leef ik toch niet? En wat zijn die enge dingen buiten bij het hek? Is dit een slechte grap of zo?" Vroeg ik
"Nou je staat hier wel. En dat zijn walkers." Zei Daryl
Er schoten allemaal gedachtes door me heen. Van me kleutertijd naar nu. Dat ik geraakt werd door een kogel door mijn buik. Alle stemmen.
"Ik zal je bed klaar maken. Dan kun je rusten" zei Daryl
"Ik was toch weg gelopen" vroeg ik aan Daryl
"Ja"zei hij
"En waar is Judit ik wil haar zien alsjeblieft?"vroeg ik
"Ze is bij Beth" zei zeToen ik bij de cel/kamer van Beth kwam, lag ze op bed. Judit lag in haar bed. Ik bakte Judit. En toen wert Beth meteen wakker.
"Ils?!" Zei ze
" ik kom Judit hallo zeggen"zei ik
"Je bent dood"zei ze
"Nou lekker aardig"zei ik
"Ik leef gewoon hoor"zei ik
"Oke dat is apart"zei ze
Ik gaf Judit een kus. En legde haar terug in haar bed. Ik ging naar mijn bed en ging er op liggen. Toen dacht ik aan mijn boog. En wou andere kleren aan. Zo kan ik niet overleven.
"Waar is de opslag?" Vroeg ik aan iemand
"Aan het eind van de gang " zei ze
Ik liep naar de opslag.
"Mevrouw, mag ik mijn kleren en boog terug alsjeblieft?"vroeg ik
"Je het al kleren en er is geen boog. De enige boog is bij Thijs."zei ze
"Waar is die Thijs dan?"vroeg ik
"In de toren"zei ze
Ik rende naar de toren. Klom naar boven. Maar er was niemand. Ik liep terug naar benende. En toen kwam een jongen met een boog. Ik duwde hem ruw tegen de muur.
"Geef mijn boog terug nu!"schreeuwde ik
"Nee, hij is niet van jou!" Zei hij en hij schreeuwde om hulp naar de anderen. Toen kwam Rick aan rennen. Hij gaf me vuist in me gezicht.
"Auuw"gilde ik
"Laat me los Rick!"schreeuwde ik
"Wie ben je?" Zei hij woest.
"Dat weet je!"zei ik en hij sloeg me nog een keer.
Ik kreeg een kans om terug te slaan. En ik sloeg hem in zijn buik.
"Er was 1 iemand die me zo sloeg en die is nu dood"zei hij en hij nam me mee ergens naar toe
"Laat me raden dat was Ilse?"Zei ik
"Hoe weet je dat?"zei hij verbaast
"Kijk goed wie ik ben"zei ik
"SHIT ILS!"zei hij " duizendmaal sorry, maar je was dood".
"Dat was ik. Ik weet niet waarom ik nu nog leef"zei ik
"Ik haal wat doekjes voor je"zei hij
"Nee ik wil mijn kleren terug en mijn boog. Hoe kwam die jongen aan me boog? Heb jij hem gegeven?"vroeg ik
"Nee, hij zij dat hij goed pijl en boog kon schieten" zei hij "ik haal je kleren ik breng ze zo naar je bed. Staat hij nog steeds op dezelfde plek?"vroeg hij
"Ja heeft Daryl net gedaan.
"Daarom moest ik komen."zei hij
"Oow oke. Maar je slaat goed"zei ik
"Dankje'' zei hijIk had me spullen terug. Toen kwam Carl naar boven.
"Omg! Ils ben jij het?"vroeg hij
"Ja wie ben ik anders"zei ik
"Weet ik niet maar toch ik vraag het" zei hij en gaf me een knuffel
"Umm, mag ik me nog even verder omkleden"zei hij
"Oow sorry... Ik zag niet dat je in je bh nog was"zei hij
"Beter kijken voortaan" zei ik
"Goeie tip. Dankje"zei hij en huppelde weg. Oke het zag er raar uit. Maar hij was veranderd in een goeie zin. Of toch niet, ik hoor hem zingen.😖
JE LEEST
The Walking Dead (old version)
FanfictionDit verhaal is gebaseerd op The Walking dead. Ik heb het zo geschreven dat het over mij gaat, maar het is ook soms iemand anders perspectief. De naam die ik gebruik is niet mij echte naam ik heb maar wat gekozen. Als je The walking dead niet leuk vi...