Her Protector

HP: 6

Sometimes, the smallest things take up the most room in your heart.
______

Kai

MATAPOS ang pag a-announced ng magiging kasalan sa susunod na buwan wala ng naging imik si Celine. I felt relieved that she was not happy like me and that she wasn't interested in marrying me. Kung iba-ibang babae lang makakapit lang sa apelyidong dela Vega masaya na, but not her.

"You can't drive home, alone." pigil ko sa kanya habang sinusundan siya papalabas. All of the people are eyeing us now. Baka akala nila nag aaway na agad kami.

"I can go home by myself, Kai." she took the keys out of her bag but I hold her hand kaya napa tingin siya sa akin.

"It's too dangerous, Celine. Huwag ng matigas ang ulo." seryoso kong utos sa kanya. Bakit ba lahat ng babae sa paligid ko trying hard maging independent?

"Ikaw na rin ang nag sabing walang panganib, remember?" Namaywang si Celine sa harap ko saka ngumiti ng peke.

Okay. Nasapol niya ako doon. Pero alam kong ligtas siya dahil kasama niya ako. I won't let anyone hurt her. At ewan ko ba kung bakit iyon lang ang goal ng utak ko ngayong araw mag mula ng makilala ko siya. Fuck!

"Let me take you home, Celine." Umiling ito sa akin na para bang maling desisyon ang gusto ko but I needed this. We needed this. A moment to just sit and have a conversation with her. Gusto kong malaman ang nasa sa loobin niya with this wedding. I want her to know that we were going in a potential war.

"I need a moment with myself too, Kai." malungkot niyang turan sa akin. "I need to contemplate things, I want a clearer mind in the morning and...I want you to think also. Masyadong maraming nangyari sa araw na ito sa atin."

"I will not back out if that's what you want me to do." matigas kong sabi. We almost got killed. The circumstances of marrying Celine Silva is way too romantic for me, pero mali ako.

I meant every freaking word that I said earlier. There is no freaking way that I will let this woman go. May utang pa siya sa akin.

"Come out with me tomorrow. Just you and me." ako na mismo ang nag bukas ng pinto ng kotse niya, "That's all I wanted."

"I–I don't know if it is good..." tumungo ito, she hesitated. Alam kong tatangihan niya ako. Na-sense kong ibang klase talaga siyang babae. She's afraid of me. She's a smart woman, and she'd known him only a grand total of a single night. Smart women weren't in a hurry to jump off with strange men.

"Just dinner, Angel. In public. You can meet me there, name the place." I am trying to relaxed her and feel at ease on me. Pero naiinip na ako sa sagot niya sa totoo lang.

"You know that we need to talk, right? Without everyone snooping on us." kunot na ang noo ko sa pag papaliwanag sa kanya. Maiksi ang pasensya ko sa ganito. Hindi ako sanay na namimilit ng babae para lang imbitahang kumain sa labas.

I'm Kai Alistair dela Vega.

Narinig ko siyang tumikhim saka tumango kaya nabunutan ako ng tinik sa dibdib.

"Yes, we do need to talk." Sa sobrang excited ko, inalalayan ko  pa siya talaga sa pag pasok sa kotse. Nagtatanong ang mga mata nito sa akin pero dahil sa magaan ang pakiramdam ko ngumiti ako sa kanya.