Badbadboy Vs BadGoodgirl

Hoofdstuk 17!

***
~Volgende ochtend~

Ik probeerde mijn ogen open te doen maar daarvoor waren ze een ietssiepietsie te zwaar.
Allemaal vragen spookten door mijn hoofd.

Skatepark.
Nathan.
Flauwgevallen.

Neej, neej wat als ik nu in Nathan's bed lig en dat hij met me heeft geflikflooit wanneer ik niet bij bewustzijn was?

Okeyy neem een chill-pill gurl.

Stop! Wie weet zit ik in gevaar ofzo!

En mijn ouders ohmigod ze zouden ongerust zijn.

Jij weet toch niet wat het woordje ouders betekend en ongerust zijn are you kidding.

Nu forsteerde ik me om mijn ogen open te doen. Yaas, gelukt. Eenmaal toen ik gewend was aan het licht keek ik rondom me.
Het was zo een kamer waarvan als je binnenkwam wist dat het een meidenkamer was.
Ik lag in een witte twee-persoonsbed met daarboven tegen de plafond een kroon met een lichte roze kleur die op het bed viel.
Ik schrok me even rot wanneer ik pal voor me keek.
De muur hing vol met One Direction posters, verschrikkelijk (no hate against:)
Voor de rest waren de muren in een baby roze kleur geschilderd.
Niet echt een kamer waar ik zou voor kiezen...
De deur ging opeens krakend open.
Wat me een paar koude rillingen bezorgd over mijn rug.
Tot mijn verbazing verscheen  er een vrolijk meisje achter de deur.
Het was namelijk...

'Hey Lara, gaat het?' Vroeg het stemmetje voorzichtig.

'Ja... het gaat, en trouwens kom maar al te voorschijn Lizzie.'

Ze stapte uit haar schaduw en kwam aarzelend bij het bed staan.

"Wat is er, Liz?"

"Gewoon."

"Wat is gewoon dan?"

"Mijn broer."

"Nathan." Vroeg ik chragijnig.

Natuurlijk Nathan wie anders?
Dumbo hij heeft je hier gebracht..

Nee kon Nathan dan wel medeleven hebben gehad?

Nee, natuurlijk niet daarom brengt hij je naar zijn huis.

"Ja." Antwoordt Lizzie.

Ze heeft haar mooi blond haar in twee vlechtjes gevlochten en draagt een jeans met een roze sweatshirt van natuurlijk One Direction.

"Wat is er gebeurd dan?" Vroeg ik oprecht.

"Hij zei dat ik niet mocht binnen hier."

"Bof, alsof dat uitmaakt." Zei ik om haar gerust te stellen.

"Waar is je broer trouwens?"

"Hij is even weggegaan."

"Owh, okay."

***
Lizzie had me helpen brengen tot aan mijn huis, want mijn knieen zagen er niet even gezond uit.

Ze wou net weggaan, maar ik pakte haar vast met haar mouw.

Wat kinderachtig.

"Je kan met mij blijven als je wilt?"

"Echt?" Vroeg ze met een gezicht van ben-je-nu-een-grapje-aan-het-maken-of-niet.

"Zeker." Antwoordde ik op een bevestigende toon.

Ohmigod, ik klink net op een of andere hyper-bezorgde moeder van een 12-jarige meid.

Lizzie nestelde zich op de zetel toen ik meedeelde dat ik me ging omkleden.
Want jah.
Ohhh ik was het vergeten vertellen dat ik namelijk in het roze met hartjes versierde 'te kort en te kleine' nachtkleed aanhad.

Ik had me net omgekleed toen ik geklop hoorde bij men deur.
Toen ik em open had gemaakt zag ik een huilende Lizzie.

"Wat is er nou?" Vroeg ik nieuwsgierig

"I-ik ben bang al-leen..." Snikte ze eruit

"Het is niet erg ik ben er nu!" Zei ik met een supervette glimlach

Ze keek even met opgetrokken wenkbrauwen mijn kamer rond.
Veel had ik niet.
Alleen maar een tweepersoons stapelbed met daaronder een bureau en met natuurlijk al mijn uber lelijke schetsen erop.
Had ik ook al vermeld dat alles in het zwart is...nou nu wel.

***
Maandag.

Ik swing effe nog mijn Eastpack over mijn rug en huppel de treden van de trap af.
Ja, huppelen je hebt het goed gehoord.
Eenmaal als ik bij mijn 'destination' aankom. Namelijk De Keuken.
Eet ik heel de snackbar leeg en bak nog een paar reserves mee.
Ik doe mijn lievelingspaar zwarte Vans aan en huppel weer als een hyper konijntje naar de garage waar ik direct op mijn zwarte motor stap.
Effe ook de helm voor veiligheid.
Check.

"School here i come!" Schreeuw ik als ik door mijn straat rij, ik hoor ook nog een paar mensen vloeken van 'rotkind' en natuurlijk niet te vergeten Mevrouw Zalm die 'de jeugd van tegenwoordig' roept.
Ja... Ik woon hier maar misschien een weekje maar ik ken iedereen.
Nadat stom welkomfeestje bij ons, net alsof er een baby is geboren hoe kut.

.............