BİR TUTAM YALNIZLIK

Final

Hızla kollarımı Poyraz'ın boynuna doladım ve aynı cümleleri tekrarladım . " Teşekkür ederim Poyraz.... Teşekkür ederim... Sen bana yeniden hayat verdin ... Sözünü tuttun teşekkür ederim ...."

Poyraz'ın boynundan kollarımı ayırmamı sağlayan şey kapının çalması olmuştu . Hızla Poyraz dan uzaklaşıp kapıya koştum ve titreyen ellerimle kapıyı açtım.

Karşımda tanımadığım bir Ada'm ve elini tuttuğu miniğimi görünce istemsizce gözümden akan yaşları engelleyememiştim ve hızla dizlerimin üzerine çökerek kardeşimi kollarımın arasına almıştım .

~ 30 gün sonra ~

Güneş ışıkları odamızı doldururken yeni güne gözlerimi aralamıştım . Gülümseyerek yana döndüğümde yanımda uyuyan güzeller güzeli kardeşimi ve onu kolları arasına almış uyuyan Poyraz'ı görünce gülümsemiştim.

Son 30 gündür hep böyleydik , Poyraz benden ayrı uyumayı kesinlikle red ediyordu bende eski kötü günler yüzünden kardeşimden ayrı uyuyamıyordum bizde bu duruma çözüm olarak hep beraber uyumaya karar vermiştik .  Poyraz ve kardeşim birbirlerine o kadar alışmışlardıki aralarında ki bağ beni çok mutlu ediyordu .

Yavaşça yataktan kalktım ve aşağı inip kahvaltı hazırlamaya başladım .  Bir hafta sonra poyraz ve ben büyük bir nikah töreniyle evlenecektik ve poyraz tüm hazırlıkları kendisi yapmak istemişti gelinlik seçimi dışında hiç bir şeye karışmıyordum ve açıkcası böylesi işime geliyordu bende bu Zaman'larda kardeşimle birlikte Zaman geçiriyordum.

Belimde hissettiğim güçlü kolların beni sarması ve boynuma bırakılan tutkulu bir öpücükle yüzüm aydınlanmış ve kestiğim peynirleri bırakmıştım. Gülümseyerek arkamı döndüm ve gülümseyerek bana bakan poyraz'ın boynuna kollarımı doladım .

Son günler bizim içinde çok güzel geçiyordu poyraz ve ben aramızdaki tüm duvarları yıkmıştık , tamamen birbirimizin olmuştum aklıma geldikçe hala utanıyordum birkaç kez birlikte olmamıza rağmen hala ondan utanıyordum .

"  Günaydın güzelim "

"Günaydın Can'ım bende sana peynirli omlet yapıyordum "

"Ellerine sağlık güzelim ben bal yanağı uyandırayım da kahvaltıyı yapalım bugün çok işim var "

Kollarını belimden çözüp hızla mutfaktan çıkan Poyraz'ın arkasından gülümseyip kahvaltıya son bir kaç ekleme daha yapıp bal yanağımızı ve Poyraz'ı beklemeye başlamıştım .

Uzun uzun yapılan güzel bir kahvaltının ardından bal yanağımızla birlikte poyraz'ı işine uğurlamış ve tüm günü birlikte oyunlar oynayıp çizgi film seyrederek geçirmiştik .

~7 yıl sonra~

Efsun tam bir genç kız olmuş ve okulundaki başarısıyla hem beni hem de poyraz'ı gururlandırıyordu . Poyraz'la evliliğimizin yedinci yılındaydık ve her şey yolundaydı poyraz dediğini yapmış ve tam dört çocuğumuz olmuştu kızlarımız ayris ve aylin ilk çocuklarımız ve tek yumurta ikiziydiler beş yaşını bir iki ay önce doldurmuşlardı , oğullarımız kuzey ve Bars ise birer yaş arayla doğmuşlardı kuzey 4 Bars ise 3 yaşındaydı .

Şimdiyse minik kızımız elisa için gün saymakla geçiyordu Zaman'ımız . Hayatım boyunca olmadığım kadar Mutlu ve huzurluydum tüm o acı günler geride kalmış ve biz şok Mutlu olmuştuk tek dileğim bunun sonsuza kadar sürmesiydi .....