Bad Luck

Hoofdstuk 17

We zijn in de haven van het kleine dorpje aangekomen. We springen uit de boot en rennen meteen naar de scooter van Liam. "Wat nu hij is maar 2 persoons?" vraag ik. "Geen probleem ik heb de sleutel van Jeremy's scooter" zegt Bo. "Jeremy is hij hier?" vraag ik. "Ja shit. Hij is nog op dat eiland!" zegt Bo. "En nu?" vraagt Liam. "Ik ga hem wel halen, mijn vader heeft hier een klein speed bootje." zegt Bo. "Oke wij gaan naar de politie" zegt Liam en we rijden weg naar de politie op zijn scooter. Ik heb mijn armen om zijn middel en lig met mijn hoofd tegen zijn rug aan.

Ik heb een heel erg dubbel gevoel.
Ik wil huilen en lachen.
Huilen om wat er zojuist is gebeurd.
En lachen omdat ik denk dat ik verliefd ben.

Na best lang te lopen wegdromen achterop de scooter komen we bij het bureau aan. We stappen af en Liam pakt mijn hand vast. We staan hand in hand voor de deur. En ademen allebij een keer diep in en uit. We kijken elkaar aan geven elkaar een snelle kus en lopen dan hand in hand naar binnen.

Eenmaal binnen gekomen moeten we allebij naar een aparte verhoor kamer. Niet om verhoord te worden, want wij hebben tenslotte niks gedaan, maar om ons verhaal openlijk te vertellen.

Nadat ik klaar ben met de agent het hele verhaal te vertellen is het al weer 2 uur later. Als ik de deur open, zie ik dat Liam al klaar is en op me heeft zitten wachten.

"Daar ben je eindelijk!" zegt hij blij. En hij komt naar me toe om me te omhelzen. We kijken elkaar aan en zoenen zoals we nog nooit hebben gezoend. Het was magisch, vol passie. Hij stopte en zei: "Mads? Ik ben verliefd op je. Wil je de mijne zijn?" ik kijk hem twijfelig aan en zeg dan: "Ja! Ik wil niets liever!" en hij tilt me op en draait me in het rond!

Hij stopt met draaien en zoent me nog een keer.

Dan zegt hij opeens: "Ik heb alleen een beetje slecht nieuws... Ik moet vanacht hier op het bureau blijven." "wat?! waarom?!" vraag ik nieuwsgierig. "Nou omdat ik iemand bewusteloos heb geslagen, iemand hardhandig van het bed getrokken, en gaan varen zonder vaarbewijs. Normaal gesproken zou je hiervoor een maand krijgen, maar omdat ik het uit zelfverdediging deed maar 18 uur." verteld hij. "Oke is goed. Ik ga je missen. Wanneer kom je weer vrij?" vraag ik. Hij kijkt op zijn horloge en zegt dan: "Het is nu 2 uur duss... Vanavond om 8 uur." "Dan morgen avond hier om je op te halen" zeg ik. Ik geef hem een kus en loop dan weg naar buiten. Mijn moeder was gebeld om me op te halen.