Bad Luck

Hoofdstuk 18

We zitten in de auto naar huis. Mijn moeder probeerd me een beetje te troosten. "Lieffie ik zal school bellen dat je de komende week niet op school bent" zegt ze dan en geeft me een kus op mijn voorhoofd. "Dankje mam. Maar dat hoeft echt niet." zeg ik dan. "Wie is die knaoperd die je knuffelde?" vraagt ze. "Dat is mijn vriendje mam" zeg ik dan. "Ohh. Daar hebben we het wel een andere keer over."

We zijn thuis aangekomen. Ik loop meteen narmar boven mijn kamer is op de zolder. Nadat ik mijn jas en schoenen uit heb gedaan en voor ik naar boven loop roep ik nog: "trusten" en mijn moeder antwoord met "slaaplekker lieffie" en ik loop naar mijn kamer en ga slapen.

De volgende ochtend wordt ik wakker in mijn tweepersoons bed. Mn ogen gaan langzaam open. En dan ineens merk ik dat ik naakt in mijn bed lig. Ik lig altijd op mijn zij met mijn hoofd naar de linkerkant. Maar als ik me omdraai zie ik Liam! Hij ligt ook naakt onder de dekens. "Liam wat doe jij hier? Hebben we...?" vraag ik gestressd. "Ja ik denk van wel. Niet erg toch?" snel ren ik mijn bed uit richting de trap. Bij de eerste ttede gaat het al fout ik stap mis. Ik beland uiteindelijk op de eerste verdieping. Snel ren ik de tweede trap af. Dit lijkt niet eens een beetje op mijn woonkamer! Ik schrik me dood als ik Liam opeens in de keuken zie staan, druk bezig met het ontbijt klaarmaken. En ik zie een Liam tv kijken. Snel ren ik naar de badkamer. Daar zit een Liam in bad! Ik ren naar mijn kamer waar nog steeds een Liam in mijn bed ligt. Ik trek snel mijn broek en witte crop top aan en ren zo snel als ik kan de trappen weer af. Ik spring in mijn gympen en trek snel mijn jas mee. Ik open de deur en ja hoor daar staat een Liam zijn hond uit te laten. Ik ren weg maar het lukt amper, de Liams zijn sneller. Het worden er steeds meer en ze komen dichter bij. Ik ren een hoekje om en het lijkt alsof ik ze heb afgeschud. Ik zucht opgelucht. Als ik weg kijk van de straat waar ik net ben achtervolgt en mijn hoofd draai naar het gangetje waar ik in ben gerent om te schuilen. Staat er een Liam recht voor me. Ik ben versteend. Hoe graag ik ook wil bewegen het lukt niet. En dan komt er geluid uit me. Een gil. Een hele hoge en harde gil.

Ik kom omhoog en zucht.

"Het was maar een droom"

En ik kalmeer mezelf.