Queen's Brother cz.3🔚

❤️15❤️

Przepraszam, że nie dodałam rozdziału, ale nie było mnie cały dzień w domu i nie miałam jak go napisać.

SNY I RZECZYWISTOŚĆ:

♥Zoe♥

O boże czy to niedźwiedź!?

Stoję po środku ciemnego lasu. Przede mną stoi jakaś wysoka i gruba postać.

Nie mogę ją dojrzeć. Jest zbyt ciemno.

Boje się.

- Czy ktoś tam jest? - wyszeptałam.

Odpowiedziała mi cisza.

Przełknęłam ślinę.

Choć nie powinnam, spoglądam na ziemię.

Nagle obok mojej nogi pojawia się strzelba i naboje do niej.

Szybko ją podnoszę i powracam wzrokiem na ciemną postać.

Postać przemieściła się, teraz stoi nade mną.

Odskoczyłam przerażona piszcząc.

Przeładowałam strzelbę i strzeliłam.

Strzelba miała tak mocny odstrzał, że upadłam na tyłek.

Pokręciłam głową, by się otrząsnąć i wstałam.

Potarłam obolały tyłek.

Broń leżała na trawie bok mnie, ale nie zainteresowałam się nią za bardzo i spojrzałam na leżącą nie daleko mnie postać.

Nie żyje?

O boże, zabiłam bezbronne zwierzę! Przecież to nie jego wina, że chciał mnie zaatakować. On to zrobił by bronić swojego terytorium. O kuźwa, a co jak to była niedźwiedzica, która broniła swoich młodych!?

Podeszłam na palcach do ciemnej postaci.

Nagle znikąd zaświeciło się światło, ukazując mi postać.

Zakryłam usta ręką, a po moich policzkach zaczęły spływać łzy.

Tym niedźwiedziem był mój chłopak Dyl i moja malutka córeczka Melliska.

Opadłam bezsilna na kolana.

Moje kolana już miały dotknąć ziemi, kiedy ona zamieniła się w czarną dziurę.

Krzyknęłam spanikowana.

Poczułam wiatr.

Zamknęłam oczy.

Wiatr przestał wiać.

Otworzyłam oczy.

Byłam w samochodzie.

Dotknęłam policzków.

Były mokre.

Niespodziewanie usłyszałam chrapanie.

Zamarłam i złapałam się za serce.

To było przerażające.

Obróciłam się w prawo.

Zobaczyłam tam Mellisę tulącą się do swojego taty.

Uśmiechnęłam się mimowolnie.

Pogłaskałam Dyl po włosach, a córeczkę pocałowałam w czoło.

To był tylko sen.

♥Cody♥

Ja nie śpię jakbyś nie wiedział więc zapraszam do następnego punktu widzenia.