The Tale of a Spirit

Chapter XLIII: Accident

Nakakapawis pala ang ginagawa ko, nakakahingal pa! Oh gosh this is so enervating. Kuskos nang kuskos to the back and forth.

Ang hirap maglaba na walang washing machine! Nakaka-wet ng noo at the same time nakakapagod. Bakit kasi ganito sa bahay ampunan na ito.

Wala silang washing machine! At ang worst ako ang pinaglaba ni mother Irene dahil kasama ito sa package ng charity ng school ko.

So labandera pala ang beauty ko. Third day na namin dito at mamayang hapon aalis na kami rito at sa wakas hindi na nila ako aalilain!

"Mika tulungan na kita," lumapit saakin si sister Serina at kinuha yung batsa na kakatapos ko lang labhan at anlawan. Siya na magsasampay nito.

"Ang tanging masasabi ko saiyo ay thank you!" Nag-bow ako sa kanya, mabuti na lamang may tutulong saakin sa paglalaba ng limpak-limpak na labahan.

Nang matapos namin ni Sister ang labahan agad akong nagpahinga sa playground ng ampunan, naupo ako sa swing.

May narinig akong busina galing sa isang sasakyan, agad kong pinuntahan iyon.

Naglalakihang container van, binaba nila ang sari-saring appliances mula roon.

"Kuya saan galing iyan?" Tanong ko.

"For charity po ng Philippine Academy," sagot nito.

Nagdilim ang paningin ko nang may nakita akong washing machine at dryer na ipinasok sa loob ng ampunan. Walanghiya nga naman oh!

Nag-effort akong kuskusin 'yung mga damit may darating palang washing machine, hindi man lang ako na-inform ni mother Irene o sinadya niya lang?!

"Ma'am paki pirmahan na lang," inabot saakin ni manong ang isang papel. Padabog ko itong pinirmahan.

I dashed inside when I heard someone giggled behind I stopped.

I gazed at the back and I saw the pabebeng malanding higad with Nanami. She giggled as Nanami tickled her.

"Pwede ba kung maglalandian kayo, huwag kayo rito!" Bulyaw ko na agad napako ang atensyon nila saakin. Pumunta lang siya rito para makipaglandian kay Nanami!

Nanami grinned at me and wiggled his eyebrows, "jealous?"

Yes his, I wonder what will happen when Nanami change himself into a girl and the pabebeng higad sees it, what will be her reaction?

I bursted into laughter as I imagined those horible things.

"What's funny?" Napatigil ako sa pagtawa nang magsalita si higad.

Napataas ang kilay ko agad-agad, napantig kasi ang tainga ko ng pabebeng boses niya.

"What's funny? You'd better look into mirror and find out what is funny," I smirked at her, my tone was full of sarcasm.

Her face seems in pain, oh?! Did I hurt your feelings?! Don't worry I don't care about your feelings. All I want is, I want you to be misarable!

"Mika!" Pagsaway saakin ni Nanami, nginitian ko siya at balak mag-walk out when...

I felt someone embraced me from the back. He wrapped his arms around my waist which made me flushed.

"Rin?!" I tried to remove his arms but damn it! his embraced is getting tighter.

"Being mean makes you so hot," he whispered in my ears, his hot breath tickled me.

Oh gosh I hate this stupid feeling!

Inapakan ko ang paa niya upang makawala sa yakap niya but damn it! Naiwas niya agad.

"Don't try to escape! I might punish you," he said in monotone voice yet scary.

"Mother Irene! May eksena po rito!" Sigaw ni Nanami.

Nanlaki ang mga mata ko, agad din kumawala ang yakap saakin ni Rin. Nanami laughed outburst.

Tinignan ko ang dalawang nasa harapan ko, si Angelic namumula nang husto while Nanami ayun tumatawa.

"You'd better saw what was your reaction lately," natatawang saad ni Nanami.

Lumapit ako sa kanya at balak batukan, hinawakan niya ang dalawang kamay ko.

"You hurted my feelings darling!" Seryosong saad niya na nakakatitig ng diretso sa mata ko.

His eyes seems in pain but I just brushed it off. Mali lang ako! Why would Nanami act like that, maybe he cares for me since siya ang nag-alaga saakin nung bata ako.

Binitawan niya ako at ang mapait niyang reaction na palitan ng nakakalokong muka.

"Just joking!" He ruffled my hair as he laughed.

Jokes are half meant, don't try to decieve me.

Tumayo siya at niyaya si Angelic habang ako tulala sa kinikilos ni Nanami. He's acting weird.

Makalipas ang ilang oras at uuwi na kami, nagpaalam na ko sa mga bata pati narin sa mga madre rito.

"Mika, dadalawin ko kayo ni Namami every weekends," saad ni Sister Serina, alam ko namang may inutos ang reyna rin sa kanya.

"Sure Sister!" Saad ko.

Sumakay na kami sa SUV dala ni Nanami noon, si Nanami ang driver, habang nasa passenger seat si Angelic.

Katabi ko si Rin at walanghiyang ito matulog ba naman sa lap ko. Pinagmasdan ko ang muka ni Rin at hindi kalaunan iniwas ko ang tingin sa kanya dahil may car racing nanaman si heart.

Buong biyahe nagtatawanan ang dalawa sa harapan, habang kami ni Rin nga-nga, ako lang pala dahil ang sarap ng tulog niya.

Napatigil ang sasakyan dahilan para mabigla ang lahat.

A giant frog infront of us?!

"The fuck is that?!" Tanong ko.

"Tangina! Nanami lumayo na tayo rito!" Sigaw ko sa kanya.

Bago niya mapaandar ang sasakyan, inilabas ng palakang kamuka ni Angelic ang dila nito at ipinulupot sa sasakyan sabay hagis sa katabing bangin ng road.

Pagulong-gulong kami, hindi pa natatapos ang paghihirap namin, nang masira ang pintuan ng sasakyan dahilan para malaglag si Angelic dahil hindi naka-suot ang seatbelt niya.

Hinawakan ni Nanami ang kamay ni Angelic. Katangahan nga naman nilang dalawa oh?! Hindi nakusuot ang seatbelt nilang dalawa. Dahilan para masamang malaglag si Nanami.

"Nanami!" Sigaw ko nang makita kong pagulong-gulong silang dalawa. Nakayakap si Nanami kay Angelic para maprotektahan ito.

Magkayakap din kami ni Rin, nakasubsob ang muka ko sa dibdib niya. Hindi ako ang mapapahamak dito ikaw!

Mahigpit akong nakayakap sa kanya, may malay ako, siya wala.
Subalit ang pagiging fully awake ko sa nangyayari ay hindi nagtagal dahil tumama ang sasakyan namin sa isang malaking puno.

Such an abrupt event.