where's my princess?

Chapter 2

Ilang weeks na din ang nakalipas since that big revelation and now andito na kami, papunta ng Gaitlin Academy. Di ko akalaing makakayanan ko na itago ang gangster side ko these past few weeks but I have to spend more time with my family nga diba? Haaay…

Anyway, di na muna ako nagpakita kila Reed pero once nakita ko sila sa park. Nagwhistle pa nga si Sander pagdaan ko. Naka tube kasi ako nun tsaka skirt… I tell you guys, it was so UNCOMFORTABLE pero di na ako nakaangal kasi si mom ang nagpasuot nun sakin. Brrr! Lagot sakin ang mokong na yun.

After ilang hours, nakarating na kami sa Academy sa wakas. Maraming parents and students ang nakasabayan naming kaya todo smile naman kami. Grabe! Mauubos ang princess smile ko. Ang sakit sa bibig. Tsk

And finally we reached my room. May kasama sana ako sa room pero pinagpilitan kong magsolo ako. My gosh! Torture na nga sakin ang tumira dito sa loob ng academy eh ano nalang ang matatawag mo kung makikishare pa ako ng isang room. So far, okay naman ang room ko. Parang room ko lang sa bahay. May sariling flat screen TV, refrigerator, oven, computer, etc. In short, malaki.

“Sure kang wala ka nang kailangan princess?” tanong ni dad for the nth time this day.

“Wala na po talaga” sagot ko naman for the nth time. Haaay

“Kung ganun, aalis na kami. Don’t forget ang breakfast, lunch at dinner mo ay sa canteen sa baba okay? Marami na din ang nakalagay na foods at drinks sa ref mo” pagpapaalala niya ULIT

“Opo”

“Mamimiss ka namin Princess” ayan na ang pinipigilan ni mom na luha, bumigay na.

“Mom naman, wag na kayo umiyak. Madadamay kami niyan eh. Hehe” yinakap ko si mom

“Mika wala munang magpapagana ng pagiging war freak mo. Wala na ako para magtanggol sayo” sabi naman ni Kuya sabay tingin sakin ng makahulugan

 Nagsmirk ako at umiling-iling lang siya. Kaya ayaw ako niyan iwanan dito sa Pilipinas eh! Kayang-kaya ko naman Kuya ang sarili ko you know.

“Okay, alis na kami Princess. Malelate pa kami sa flight”—dad

Napagkasunduan kasi namin na before sila umalis ng States, ihahatid muna nila ako.

“Wala munang magboboyfriend Mika” pahabol ni Kuya.

As if naman -___-

Matapos ang mahaba-habang paalam dahil kay mom, umalis na sila at naiwan naman akong mag-isa sa may gate ng academy. Ang lungkot naman… sa December ko pa sila makikita. Kailangan ko pampalipas oras para mawala ‘tong lungkot and I know what to do. Kinuha ko ang phone ko…

“Hello ya?”

“Papunta na jan hija”

“Okay, salamat po”

Hinang up ko na at tumakbo ako papuntang room ko.