where's my princess?

Chapter 50.5

A/N: Eto pa po. Kasi matagal-tagal din naman ako di nakaupdate :))

Mika’s POV

 

“Sigurado ka bang hindi baliw ang tumawag sa’yo?” tanong ni Sander

Kanina pa yan

Wala namang tinutulong =_______=

Tiningnan ko siya ng masama

“May baliw ba na nakakagawa ng ganitong...whatever”

At pinapatulan ko pa noh?

“Eh diba kasi baliw din yun si Pilosopo Tacio?”

Seriously. Mga seryoso ang tao. Idadamay si Tacio sa usapan. And to think imaginary character pa yun ni Rizal. Shete. =__________=

“Tumahimik ka nga Alexander”—Jack

“Fine. Magpakabaliw kayo jan”

Nagsigh nalang ako

Actually, nalipasan nalang kami ng gabi, wala pa samin nakakaisip kung ano ang ibig sabihin nito

Anong “You’ll know I’m near, when the sun sets clear?”

Sinong “I” ba ang tinutukoy niya dito? Si Ann o sya??

Tsaka bakit ba kasi dinamay ang sunset??

“Sa tingin ko yung “I” dito silang dalawa”—Michael

Napagkasunduan kasi namin na isiping one of the kidnappers yung tumawag sakin

Whatever her reason of calling, di ko alam.

Siguro sagot siya sa pray namin.

Opo. Nagppray kami. Kala niyo naman samin. Porke’t gangsters kami. Tsh.

Sabi ko nga diba? Iba kami sa mga gangster na kilala niyo.

“Pwede din… tapos dinala nila si Ann sa… wait… may alam ba kayo na lugar kung saan kitang-kita ang sunset?” tanong ko

Kasi para saan naman yung sunset dito diba?

Nagtinginan silang tatlo sakin

“What?”—Reed

“Sunset. Lugar. When the sun sets clear?”

“Dagat?”—Sander

“Sander! Sa tingin mo itatago nila si Ann sa may dagat? Eh isa lang naman ang dagat dito. Tourist spot pa! Di pwede”