Moroccan aversion

Hoofdstuk 1

Proloog:

Onrustig word ik wakker door het geschreeuw van mijn moeder. Rustig kijk ik haar aan, bang dat ik haar weer kwaad maak. Ik trek mezelf overeind en vraag:'Mama wat is er gebeurd'. Zie ik het nou goed? Tegen over mij zie ik 2 koffers met mijn kleren. Mijn moeder kijkt mij boos aan en schreeuwt:'Opstaan je gaat zo met je oom naar Marokko, dit is geen land voor meisjes om op te groeien'. Trillend en kwaad kijk ik haar aan. Heel zacht bijna fluisterend zeg ik:'Maar mama, ik ben pas 12 jaar!'. Schuddend met haar hoofd en mompelend loopt ze mijn kamer uit. Nog steeds trillend van angst denk ik aan me klasgenoten. Wat zullen zij wel niet denken als ik niet meer op school kom. Misschien mag ik in Marokko wel naar school en toch me VWO doen. Hopend loop ik naar mijn moeder. Als ik haar boze blik zie keer ik mij weer om. Ik hoor het gebrom van mijn ooms auto al. Ik voel me zo machteloos geen enkel hulpend hand. Ik ren naar boven en verbaas mij toch om het feit dat mijn moeder de koffers heeft klaar gelegd voor mij. Op dat moment komt mijn moeder binnen. Ze wijst naar de twee koffers en zegt:' Die zijn voor je nichten uit Marokko, hier is het tasje met jou kleding'. Ik kijk naar het miezerige tasje met ondergoed en enkel een broek. Vol moed vraag ik:'Mama wat heb ik jou misdaan?!'. Mijn ogen zijn vol gelopen. Ze kijkt mij enkele secondes aan en loopt weg. Duizelig en onwetend loop ik naar beneden. Mijn lange zwarte haar zijn haast nat geworden door de tranen. Mijn jonge oom van 24 wacht mij op in de auto. Misschien dat mijn moeder mij nog groet voordat ik ga. Integendeel ze is lekker tv aan het kijken. Stomp lopend loop ik richting de auto. En uit mij woede op de achterbak die ik dichtsla na mijn spullen erin gegooid te hebben. Met Samir mijn oom kon ik het best goed vinden. Het nadeel van oom Samir was dat hij vaak meeging met de praatjes van mijn moeder over hoe slecht ik wel niet ben. 'Oom Samir, waarom moet ik naar Marokko?'. Zijn ogen nog steeds richtend op de weg zegt hij na een lange tijd:' voor een mooi toekomst Niraya, wees niet bang je zal gelukkiger leven daar'. Maar hoe weet hij dat nou? Hoe weet oom Samir of ik een beter leven zal leidden daar? 'Oom?' Bijna huilend vraag ik hem:'Kan ik er gewoon naar school gaan?'. Hij kijkt mij verdrietig aan zijn uitdrukking zegt duidelijk nee. Ik houd er maar  even mee op. Waarom zal Marokko een geschikter land zijn om te leven? Voor meisjes?! Duizenden vragen maar geen enkel antwoord.

Lieve lezertjes!!!! Daar ben ik weer na een lange tijd. Dit is mijn nieuwe verhaal. Om het verhaal duidelijker te maken heb ik dit proloog geschreven. Stemmen stemmen reageren lieve lezertjes❤️❤️❤️❤️❤️❤️