Το Κορίτσι Του Λύκου

τα ματια της χίλιες αποχρώσεις

Τελικά η αγάπη ηταν ενα δυνατό χαρτί δεν έχει σημασία ποιος είσαι που είσαι η τι πρεπει να είσαι σημασία έχει ποσο δυνατά μπορείς να αγαπάς και πόσο μπορείς να αντεξεις κάθε δοκιμασία που θα σου δίνει η ζωή ο τζεικομπι χαζευε τα αστέρια και σκεφτόταν όσο ηταν άνθρωπος είχε αγαπηθεί ποτε? Είχε γνωρίσει καμία κοπελα που να τον κοίταζε στα ματια? Είχε αγαπήσει καμια? Η απάντηση ηταν όχι δεν είχε αγαπήσει δεν είχε αγαπηθεί μέχρι τώρα τουλάχιστον μέχρι που γνώρισε την Μαρία ξεκίνησε ος ένας αναρχικός νεος που του άρεσε να γλεντα την ζωή του και κατέληξε ματωμένος δαγκομενως σε εναν ξένο δρόμο τον μάζεψε μια φυλή και του είπε οτι ο πατέρας της Μαρίας βρέθηκε νεκρός και ο μόνος τροπος να σπάσει την κατάρα του ηταν να σκοτώσει τους απογόνους του την κόρη του την γυναίκα του και τον γιο του κι όντως σαν αδύναμος κρίκος λύγισε δεν άντεχε να πονάει Άλο πήγε να σφάξει όλη την οικογένεια δίχως να νιώθει τίποτα όσπου σταθικε πίσω απο μεγαλα δέντρα και παρακολουθούσε της κινήσεις τους πρώτα η μάνα να κρατάει αγκαλιά τον μικρό γιο της και ύστερα οο υστερα τα ματια του είχαν πέσει στην πόρτα του σπιτιού που άνοιγε και εξω βγικε εκείνη η Μαρία τα μαλιά της όπως παντα μακρια τα ματια της χίλιες αποχρώσεις και το χαμόγελο της ένας ανεξιχνιαστος ήλιος τοτε ο τζεικομπι αγάπησε εκείνη την μέρα που την είδε κι όσο και να μην θέλει να το παραδεχτεί όταν της σκότωσε την μάνα εκείνος πόνεσε ποιο πολυ της είχε πάρει κάτι δικο της και όμως οτι κομάτι του ζούσε μέσα του εκείνη την μέρα πεθανε όσο κακο της έκανε τον σκώτωσε και πλεον δεν μπορεί να αναστηθεί ο πόνος του τον έτρωγε ....ο ήλιος φώτισε την μέρα και μια νέα αρχή θα ξεκινούσε για τον καθενα τους,ημαρια έβλεπε τον ήλιο απο το παράθυρο της καλύβας της και αναρωτιόταν ποσο μόνος ηταν δίχως το φεγγάρι να τον αγαπά.της σκέψεις της διέκοψε το χτύπημα στην πόρτα της εκείνη έσπευσε να ανοίξει και έμεινε να κοιτά τον άντρα μπροστά της ηταν ένας μελαχρινός ψιλός άντρας με σκούρα μαύρα ματια και ενα λαμπερό χαμογελο η Μαρία προτη φορά τον έβλεπε
<<με συγχωρείς για την επίσκεψη τόσο νωρίς είμαι ο Αλεξάντερ λύκος της φυλής και γιος του αρχηγού ήρθα να σε ετοιμάσω για την τελευτεα σου δοκιμασία Όστε να ολοκλιρωθεις ος λύκος.
<<μα τελευταια δοκιμασία? Τι έμεινε να κάνω Αλεξάντερ
Ο Αλεξάντερ της Επιασε απαλά το χερι και της Χαμογελασε
< ο τζεικομπι δεν σου Ειπε έτσι?πρεπει να σκοτώσεις άνθρωπο..
Τα ματια της άνοιξαν διάπλατα και δάκρυα άρχισαν να κυλάνε ανεξέλεγκτα
< όχι όχι σε παρακαλώ αλεξαντερ μην με αφήσεις να το κάνω αυτό όχι αυτό δεν μπορώ να το κάνω όχι αυτό..
Ο Αλεξάντερ την κοίταζε με μια βαθιά κατανόηση σαν κάτι μέσα του να χτύπαγε κοντά της μα ηταν αραγε η καρδιά του?.
<< θα είμαι κοντά σου Μαρία δεν θα σε αφήσω μονη ολοι το έχουμε κανει και ηταν φρικτό αλλά αυτό είμαστε εμείς.
<< δεν θέλω να είμαι φρικτή θέλω να είμαι εγώ και εγώ δεν είμαι φονιάς ακούς ? Δεν θα σκοτώσω κανέναν ..
<< Μαρία είσαι πραγματικα πολυ όμορφη και καλη κοπελα αλλά σύντομα δεν θα σε τίποτα αν απ αρνηθείς οτι είσαι
Ο Αλεξάντερ έφυγε και εκείνη έμεινε πίσω και να αναρωτιέται τελικά τι είναι τι νιώθει τι αγαπάει και αν τελικά αγαπάει