"Drogi Pamiętniczku"

II

Nie lubił chodzić do szkoły i wiedział, że nie jest wyjątkiem. Kto lubi szkołę? Tylko ci, którzy nie mają prawdziwego życia, uczą sie dla zabicia czasu i samotności. On wolał oglądać seriale. Uwielbiał je, spędzał z nimi wiele godzin. A w szkole mógł sobie o nich myślec, wyglądając przez okno i nie martwiąc sie, że ktoś zwróci mu uwagę. Jego klasa była dosyć liczna i rozgadana, a on zawsze siedział na końcu sali przy oknie, bardzo cicho. Dziś nie myślał o ostatnim serialu, a wczoraj nie oglądał go. Myślał o dopiero co poznanej dziewczynie.

Prawie wpadł na nią na korytarzu. Nigdy wcześniej nie widział jej tu. Tym bardziej, że zajmowała jego bezpieczny kąt, niedaleko końca korytarza. Chciał zawrócić, ale coś kazało mu podejść do niej.
-Zajęłaś moje miejsce. - nie zdążył ugryźć sie w język. Podniosła wzrok znad książki.
-Ym... Co czytasz? - zmienił temat, nie doczekawszy sie odpowiedzi. Znowu cisza. Patrzyła na niego ze złością w oczach po czym odeszła. Po prostu. Patrzył za nią i zastanawiał sie, o co właściwie chodzi.

-Co lubisz?
-Słucham?
Znowu dotknęła jego ramienia na przystanku, omal nie przyprawiając go o zawał serca.
-Co lubisz. No wiesz, czytać, oglądać...
-Ym... Lubie seriale kryminalno-detektywistyczne... Czemu nie odpowiedziałaś mi dzisiaj rano?
Popatrzyła na niego nie pewnie, a potem uśmiechnęła sie. Miała na prawdę ładny uśmiech, pierwszy raz go widział.
-Słabo sie czułam, nic więcej.
-Okej...
Długo rozmawiali, praktycznie przez cały czas.
-Może dasz mi swój numer? Pogadamy wieczorem albo umówimy sie, żeby jeździć rano razem... - zaproponował. O dziwo, szybko wymieniła sie z nim numerem i po krótkim pożegnaniu rozeszli sie. "Chociaż, czego sie spodziewałem? Że nie będzie mieć telefonu? Każdy go ma w tym świecie." pomyślał, idąc ciemną już ulicą.

Zawiesił kurtkę na wieszaku, zdjął buty i zrobił sobie herbaty. Poszedł do pokoju i zaczął oglądać. Przed snem jeszcze raz sprawdził, czy mu odpisała. Czekał już 3 godziny.