Η Δύναμη της Ευτυχίας

Κεφάλαιο 2

Η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε ένα μικρό κοριτσάκι με μακρυά καστανόξανθα μαλλιά και γαλανά ματάκια, στο πρόσωπό της ήταν ζωγραφισμένο ένα μεγάλο χαμόγελο και μόλις αντίκρισε τον Τεο τσίριξε και τα μάτια της έλαμψαν από χαρά, πήδηξε στην αγκαλιά του και ο Τεο την έσφιξε κοντά του.

''Πριγκίπισσα;'' αναφώνησε ο Τεο και η μικρή του έδωσε ένα μεγάλο και τρυφερό φιλί στο μάγουλο, αυτήν η μικρή ήταν ο παράδεισος και η κόλαση του της είχε μεγάλη αδυναμία αφού μπήκε ξαφνικά στην ζωή του μετά τον θάνατο της δικής του Ευτυχίας και την έκανε καλύτερη...

''Τεο μου ήρθες!'' είπε η μικρή και ο Τεο έσμιξε τα φρύδια του σηκώθηκε και την πήρε αγκαλιά έκανε νόημα στην Μελίνα να μπει μέσα και αυτή κούνησε το κεφάλι της νευρικά, ο Τεο κάθισε στην κούνια που είχε η αυλή του σπιτιού και της χάιδεψε τα μαλλιά.

''Δεν θα έχανα με τίποτα τα ενδέκατα γενέθλιά σου Ευτυχία μου, εξάλλου στο υποσχέθηκα!'' της είπε και της χάρισε ένα φιλί στα μαλλιά, η μικρή του χαμογέλασε και ο Τεο ένιωσε πολύ ευτυχισμένος αγαπούσε την μικρή αυτήν σαν κόρη του παρ όλου που δεν ήταν... Έμοιαζε αρκετά στην Ευτυχία, ύστερα 5 χρόνια από τον θάνατό της μπήκε στην ζωή του και για αυτό της έδωσε και το όνομα της νεκρής κοπέλας του.

''Ευτυχία μου, που είναι η μαμά σου;'' την ρώτησε ήρεμα και η μικρή έκλεισε τα μάτια της, πήρε μία βαθιά ανάσα και ο Τεο ένιωσε περίεργα με την συμπεριφορά της.

''Αν εννοείς την Γαβριέλα είναι μέσα και μαλώνει με τον μπαμπά.'' του είπε η μικρή του πριγκίπισσα και ο Τεο την κοίταξε με ερωτηματικά ποτέ του δεν άκουσε την Ευτυχία να φωνάζει την Γαβριέλα με το όνομά της και αυτό τον παραξένεψε πάρα πολύ.

''Πάμε μέσα!'' της είπε και χωρίς να χάνουν χρόνο η μικρή είχε μπει μέσα στο σπίτι και τον καθοδηγούσε προς το σαλόνι αν και ο Τεο γνώριζε ακριβώς κάθε σπιθαμή αυτού του σπιτιού θέλησε να ακολουθήσει την μικρή του Ευτυχία, το μικρό αυτό κοριτσάκι που αγάπησε από την πρώτη στιγμή που την γνώρισε.

Πριν μπουν στο σαλόνι άκουσε φωνές είδε την μικρή Ευτυχία να αναστενάζει στεναχωρημένα ο Τεο θύμωσε με την Γαβριέλα και τον Χρήστο και αναρωτήθηκε πως μπορούσαν και μάλωναν φωνάζοντας μπροστά στην κόρη τους, για αυτόν η ανιψιά του ήταν η σχεδόν όλη του η ζωή και δεν του άρεσε να την βλέπει στεναχωρημένη και λυπημένη. Έσκυψε στο ύψος της και την πήρε αγκαλιά άνοιξε η πόρτα και στο σαλόνι είδε την Μελίνα να κάθεται στο καθιστικό και να έχει ένα ειρωνικό χαμόγελο στα χείλια της. Η Γαβριέλα καθόταν πεσμένη στα γόνατα καθώς είχε τα χέρια της καλυμμένα στο πρόσωπό της και ο Χρήστος κοιτούσε αμίλητος έξω από το παράθυρο πίνοντας ένα ποτήρι ουίσκι.Ο Τεο εξοργισμένος από αυτήν την εικόνα που έβλεπε μπροστά του, έβηξε για να τον προσέξουν και άφησε την ανιψιά του κάτω, αυτή του χαμογέλασε αμυδρά και ανέβηκε στο δωμάτιό της.