Η Δύναμη της Ευτυχίας

Κεφάλαιο 7

Μία μάνα πότε δεν ξεχνά το παιδί της, πάντα είναι δίπλα του, κάνει θυσίες και λάθη, πολλές φορές η ζωή της γίνεται άνω κάνω μα πάντοτε το παιδί της είναι πάνω από όλους.Η μητρική αγάπη είναι η αρχή και το τέλος κάθε αγάπης. Η μητέρες βιώνουν μία απερίγραπτη χαρά όταν αντικρίζουν το παιδί τους, χαίρονται με την χαρά του και πονάνε με την θλίψη του... Γιατί η μάνα είναι μόνο μία αυτήν που στην ζωή της προσπάθησε και έκανε ότι καλύτερο για το παιδί της, για αυτό το ον που κουβαλούσε 9 μήνες μέσα της, για αυτό που θα έδινε και την ζωή της, για το παιδί της.

Η Ευτυχία(Ηρώ) έπεσε με τα γόνατα στην άμμο και άνοιξε τα χέρια της διάπλατα,δάκρυα από τα μάτια της κυλούσαν και περίμενε υπομονετικά την κόρη της να την πλησιάσει, η μικρή Γεωργία την κοίταξε έκπληκτη και έτρεξε κατά πάνω της... ήταν η μάνα της και αυτή η κόρη της δημιούργημα της Ευτυχίας και του Τεο ένα παιδί καρπός έρωτα. Η Γεωργία έπεσε στην αγκαλιά της μάνας της και την αγκάλιαζε σφιχτά δεν είπε τίποτα, απλά έμεινε μέσα στην ζεστή αγκαλιά της. Η Γαβριέλα συγκινημένη από την εικόνα που έβλεπε μπροστά της σκούπισε τα δάκρυά της και χαμογέλασε αχνά.

''Παιδί μου... κοριτσάκι μου! Μεγάλωσες!'' αναφώνησε η Ευτυχία(Ηρώ) και φίλησε στοργικά την κόρη της στην κορυφή  του κεφαλιού της, η Γαβριέλα με αργά βήματα πλησίαζε την Ευτυχία με την μικρή Γεωργία και ασταμάτητα δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια της.

''Ναι, μεγάλωσε και όλο και περισσότερο μοιάζει στην μητέρα της.'' Απάντησε ξαφνικά  η Γαβριέλα και γέλασαν μαζί, η Ευτυχία(Ηρώ) έπιασε τρυφερά το χεράκι της κόρης της και προχώρησαν κατά μήκος της θάλασσας καθώς ακολουθούσε και η Γαβριέλα. Κάθισαν κοντά στην θάλασσα και έμειναν αμίλητες για λίγο, η μικρή κοιτούσε την μητέρα της και δεν μπορούσε να πιστέψει πως επιτέλους βρισκόταν δίπλα της. Απίστευτο πως ένα τόσο μικρό παιδί θα μπορούσε να θυμάται την μητέρα του ύστερα από τόσα χρόνια... Κι όμως η αγάπη είναι το δυνατότερο συναίσθημα όλων! Γα να αγαπάς πρέπει να κάνεις υπομονή...θα γίνουν λάθη και με τον χρόνο θα ξεπεραστούν. Να έχεις ψυχραιμία γιατί αν αγαπάς κάποιον πρέπει να θυσιάσεις κάτι άκρως σημαντικό για σένα αυτόματα θυσιάζεσαι και εσύ ο ίδιος και αποκτάς θάρρος. Αφού αγαπάς θα αγαπηθείς...μα η αγάπη θέλει κότσια....

''Μαμά θα ξανά φύγεις;'' ρώτησε με τρεμάμενη φωνή το μικρό καστανόξανθο κοριτσάκι και τα καταγάλανα μάτια της  γυάλιζαν αφού ήταν βουρκωμένη αγωνιούσε για την απάντηση που θα ερχόταν και η καρδιά της χτυπούσε σε ξέφρενους ρυθμούς. Ήξερε πως η μητέρα της δεν θα την άφηνε ποτέ και πως κάποτε θα ξανά ερχόταν αν έφευγε οπουδήποτε και αν πήγαινε μα τώρα που γύρισε κατάλαβε πόσο της είχε λείψει...