Η Δύναμη της Ευτυχίας

Κεφάλαιο 12

''Ξύπνα Γεωργία!'' είπε ο Τεο μπαίνοντας στο δωμάτιο της κόρης του, την κοίταξε και την χάζεψε... τα μακρυά καστανόξανθα μαλλιά της έπεφταν στην πλάτη της και μερικές ατίθασες μπούκλες από τις άκρες των μαλλιών της κάλυπταν τα κλειστά ματάκια της. Έμοιαζε αρκετά σε εκείνη, αυτό το πανέμορφο πλάσμα που κοιμόταν απέναντί του ήταν το παιδί τους, ο λόγος για να ζει...

''Τεο;'' ρώτησε γεμάτη απορία το μικρό κορίτσι και εκείνος έσμιξε τα φρύδια του, μπορεί να μην το έδειχνε αλλά πονούσε που δεν μπόρεσε να μάθει την αλήθεια πιο νωρίς, πονούσε για τα 4 χρόνια που η κόρη του μεγάλωσε μακριά του, έχασε τις πρώτες της λέξεις, τα πρώτα της βήματα... Έχασε τόσα πολλά αλλά αυτή η κατάσταση του έμαθε περισσότερα. 

''Πριγκίπισσά μου, θέλω να μιλήσουμε!'' της είπε σιγανά και πλησίασε το κρεβάτι της, η Γεωργία χασμουρήθηκε και του χαμογέλασε με όλη της την αγάπη έκατσε καθιστή στο κρεβάτι και ακούμπησε σε ένα μαξιλάρι. Ο Τεο χαμογέλασε στην εικόνα της κόρης του και έκατσε δίπλα της, ένιωθε λίγο αμήχανα... Ήξερε πως θα ήταν πολύ άβολο για εκείνον αλλά και την κόρη του, βρέθηκαν αντιμέτωποι με μία κατάσταση απερίγραπτη.

''Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη! Δεν ήμουν δίπλα σου στα πρώτα σου χρόνια, στο ορκίζομαι πως δεν ήξερα πρόκειται να γεννηθείς, δεν με ενημέρωσε κανένας... είχε γίνει κάτι στο παρελθόν πριν 12 χρόνια με την μητέρα σου και...'' προσπάθησε να συνεχίσει γεμάτος θλίψη και θυμό αναφερόμενος στην Ευτυχία, ακόμα και τώρα δεν μπορούσε να καταλάβει τι μπορούσε να σκεφτόταν και έφυγε μακριά του, του στέρησε την κόρη του, τον άγγελό του και ξαφνικά μετά από τόσα χρόνια θυμήθηκε να εμφανιστεί.

''Μην απολογείσαι Τεο ξέρω κάποια πράγματα, όταν έρθει η ώρα η μαμά θα μας εξηγήσει τα πάντα! Μου το υποσχέθηκε!!!'' είπε χαρούμενη και ευδιάθετη και του χαμογέλασε στοργικά, ένιωθε πόσο περίεργα αισθανόταν μέσα του και δεν ήθελε να τον φέρει σε δύσκολη θέση. Από την πρώτη στιγμή ήξερε πως εκείνος ήταν ο πατέρας της, φοβόταν να του το πει... δεν ήξερε πως έπρεπε να το κάνει ούτε αν θα ήταν όλα ίδια μετά από την αποκάλυψη εκείνη έτσι αποφάσισε να μείνει σιωπηλή περιμένοντας υπομονετικά να δράσει η μητέρα της.

Ο Τεο της χαμογέλασε με ένα από τα πιο αληθινά χαμογελά του και χωρίς να χάνει χρόνο την έκλεισε μέσα στην μεγάλη του αγκαλιά το μικρό κορίτσι πέρασε τα χεράκια της από τον λαιμό του και εκείνος της άφησε ένα τρυφερό και αγνό φιλί στην κορυφή του κεφαλιού της. Μέσα από μία αγκαλιά πλημμύριζαν τόσα συναισθήματα... αγάπη, πόνος,χαρά,θλίψη,στοργή,συμπόνια και ευγνωμοσύνη! Έμειναν έτσι για μερικά λεπτά δίχως να μιλήσουν, τα λόγια θα έφερναν μόνο λόγια μα εκείνη η πράξη, εκείνη η αγκαλιά έφερε τόσα συναισθήματα μπροστά τους.