Forsake

later eten en melk

later eten en melk

We zaten rustig aan het ontbijt toen er een politieauto het terrein van mijn oom kwam rijden. Agent Geritsen stond in het krijt bij mijn oom en had beloofd om het te melden als er nieuwe ontwikkelingen waren rond de oorlog, en dit keer had hij een hele belangrijke. Hij kwam namelijk vertellen dat de rijkere mensen een 'safe' eiland hadden gevonden ergens achter de kust van Miami. Het eiland stond ook niet op kaart, de rijkere hadden het eiland безопасный genoemd wat Russisch was voor veilig stellen (dat wouden ze nou eenmaal met het eiland doen). Agent Geritsen stond nog enige tijd rond de ontbijt tafel om verdere details te vertellen zoals dat de boot op 25 mei zou vertrekken met 19 kinderen, nouja niet echt 19 meer want wij wouden natuurlijk mee. We hadden niet veel tijd en begonnen onze spullen al te pakken, we hadden nog twee dagen en Miami was niet om de hoek.

~~~~~~~~ een dag later ~~~~~~~~

We kwamen aan in Miami en we moesten verder lopen naar de haven want dit gebied was ingenomen door de Russen. Gelukkig was het niet ver meer lopen maar we hadden nog steeds Penelope bij ons die elke keer weer onverwachts kon gaan huilen. Gelukkig bleef Penelope stil en konden we rustig door lopen naar de boot waar we vrij vroeg aankwamen aangezien de rijkere pas morgen vroeg rond een uur of 04:30 zouden vertrekken. We kozen een container en plande wie er op wacht stond. De nacht was al bijna voorbij toen ik werd wakker gemaakt door mijn oom om samen met Alisa wacht te gaan lopen, we waren de laatste dus begonnen ook al met onze spullen te pakken en na enige tijd ook de rest wakker maken. Penelope was het grootste probleem om wakker te maken want waarschijnlijk zou ze binnen no time de hele omgeving bij elkaar schreeuwen en om dat te voorkomen besloten we maar om haar te laten slapen in en Aslin hield haar vast. Zij had bijna meer ervaring met kinderen als haar ouders omdat zij al sinds ze 9 is op het kinderdagverblijf van haar familie helpt (en ze was de oudste dus dat hielp ook mee). Nadat iedereen wakker was en we rustig ontbeten hadden kwamen de eerste kinderen aan die mee mochten op de boot. Als laatste kwam een meisje aan die ik ergens van herkende, het bleek Willow te zijn. Nooit verwacht haar hier te zien, ik liet niemand merken dat ik haar herkende want ik wou geen onrust zaaien. Willow zat bij mijn op school en sinds groep twee probeer ik eigenlijk al iets meer dan vrienden met haar te worden. Maar dat doet er nu niet toe. Toen iedereen op de boot was waren wij aan de beurt om aan boord te komen. Hier is het deel waar de ouders van Ezra en Cora aan de beurt waren, ze liepen de haven over en deden net alsof ze ruziede, wat vervolgens de aandacht van de bewakers trok zodat wij aan boord konden klimmen. We rende langs de containers en glipte via de achter kant van de iets grotere zeilschip naar binnen. We probeerde onder in het ruim te komen maar deze zat op slot. Ik was pissig want alles was verpest omdat iemand die deur op slot had gedaan. Maar toen..., toen gebeurde het er viel een schaduw over ons heen en niet veel later viel er een briefje met een sleutel naar beneden

Veel suc6, breng later eten en melk

Zie jullie op het eiland

Xx W.

Wie was W. nou weer?

En waarom hielp diegene ons?