Forsake

Tarzan?

hii hier is een nieuw hoofdstuk.

ik ben een tijdje ziek geweest dus kon niet schrijven en school enzo dus... maarja.

hier een nieuw hoofdstuk

                                              Tarzan?

Alle jongens zijn in het bos houthakken terwijl ik samen met jesper op jacht zijn, we lopen al uren achter het spoor van een klein zwijntje en zijn moeder aan. Tenminste.. dat zegt jesper. Ik zelf heb werkelijk geen idee. Jesper ging vroeger wel een met zijn vader jagen omdat ze zelf geen vlees konden betalen. STOP. Roept jesper plotseling. Hij wijst naar een open plek bij het meertje. In eerste in staatsie zie ik niet wat hij bedoeld maar als ik wat beter kijk zie ik het; het kleine zwijntje en zijn moeder .jesper zegt dat ik in mijn boog moet pakken en op de moeder moet mikken zodat hij op het kleintje kan schieten. Ik hef mijn boog en span hem heel langzaam zodat ik geen geluid maak. Ik richt mijn pijl tussen de oren van moeder zwijn zodat ze snel en pijnloos sterft. Jesper gebaart dat hij gaat aftellen: eeeen.. tweeee... en drie. Woeshh. Daar gaan onze twee pijlen licht zwabberend door de lucht. Na enkele seconden raakt mijn pijl zijn doelwit maar die van jesper mist. Hij gaat net naast het kleine zwijntje en gaat de bosjes in. Er komt een zacht snikkend geluid uit de bosjes van de pijl. Jesper en ik geven elkaar een verbaasde blik en lopen naar de bosjes. Ik duw de bosjes aan de kant en zie een klein jongentje, ik gok van een jaar of 4. Het jongetje kijkt me bang aan, maar ik probeer hem gerust te stellen. Ik vraag hem hoe hij heet maar hij kan nog niet erg goed praten. Het enigste wat hij kan uitbrengen is: ik ho ho honger. Ik vraag waar zijn ouders zijn maar opnieuw zegt hij alleen: ik ho ho honger. Ik besluit hem op te tillen en hem mee te nemen naar kamp. Ik kom langzaam dichter bij en til hem zachtjes op. Als ik hem in mijn arme heb en hem op til begint hij te huilen. Ik zet hem weer neer en hij loopt uit de bosjes, maar hij komt snel weer terug. Hij heeft een klein knuffeltje vast. Een knuffeltje van tarzan. Hij komt naar mij toegelopen en wijst naar zijn knuffel. Terwijl hij dit doet zegt hij zachtjes 'ik'. Heet jij tarzan vraag ik. Weer wijst het jongetje naar zijn knuffel en zegt 'ik'. Nou tarzan, wil je mee naar mijn vrienden vraag ik hem. Hij 'Tarzan' begint te glunderen en hij komt vrolijk naar me toe. Ik til hem op en stap uit de bosjes. Jesper kijkt me nog steeds stomverbaasd aan en pakt moeder zwijn op. Als we vijf minuten aan het lopen zijn vraag ik of 'tarzan' ergens eten of iets anders heeft liggen maar hij reageert niet meer. Hij ligt te slapen op mijn schouder. Hij zal vast doodmoe zijn. Ik denk in een keer aan Willow. Zij zag ogen in het bos. Zouden dat die van Tarzan kunnen zijn? Waar schijnlijk zat jesper daar ook aan te denken want hij vraagt in een keer of tarzan niet die zogenaamde ogen van Willow kunnen zijn. Eerlijk gezegd weet ik hier geen goed antwoord op. Ik bedoel, het zou best kunnen maar waarom zei willow dan dat ze werd achter volgt daar iets 'groots'. Tarzan is klein dus dat kan dan toch niet? Voordat ik deze mezelf daze vraag heb kunnen beantwoorden zijn we alweer thuis. Alisa komt als eerste op ons af en schreeuwt wie ik op mijn schouder heb. Nu ze dit gezegd heeft komt bijna de hele groep op ons af, behalve de jongens dan want die zijn nog hout hakken. Ik zeg tegen Aria dat ze een klein bedje moet maken waar 'Tarzan' op kan slapen. Ik heb Aria nog maar net weggestuurd om een bedje te maken en Willow komt paniekerig de bosjes om. Ik kijk haar aan en ze komt op me afrennen. Ze wringt zich door de menigte heen en staat binnen no time recht voor me. 'ik moet je spreken' is alles wat ze zegt. En toen begon de vragen golf weer.

nou jij weer 1StoryForYou

veel succ6