Forsake

barbecueën

Ik word wakker omdat iemand aan mijn schouders zit te schudden, eerst wuif ik de persoon weg totdat ze nog harder begint te schudden, ik sta op en vraag met eenn sagarijniche toon wat ze moet. Tot mijn grote verbazing is het willow. Ze vertelt dat we zijn aangekomen en vanaf dat moment was het een en al paniek in het ruim waar we verstopt zaten. Ik maakte alisa wakke en zij dat ze de rest moest wakker maken zodat ik de spullen kon pakken. Zoals gewoonlijk kon penelope niet gewoon haar mond houden en begon te huilen dus deed alisa weer haar trucje en kalmeerde haar zodat we naar drie hele hectische minuten van de het schip vertrekken om het eiland op te gaan. We lopen naar de voorkant van het schip omdat de rijke kinderen er via de achterkant gaan. Gelukkig was ik zo slim geweest om van de boerderij van mijn oom een touwladder mee te nemen. Een voor een klommen we nar beneden het water in, we besloten omeen klein stukje om het eiland heen te zwemmen zodat we tenminste uit de buurt van de rijke kinderen zouden zijn. Maar ja, we hadden penelope natuurlijk ook nog en die kon niet zwemmen. Ik keek in het rond en zag willow met dozen lopen, in de hoop dat ze water dicht waren en zouden blijven drijven pakte ik er een en deed penelope er in. We lieten penelope via een touw naar beneden zakken waar alisa haar opving, gelukkig bleef de kist drijven en hadden we nu ook wat extra spullen. Na een minuut of tien besloten we dat we nu wel ver genoeg van de rijke waren en liepen het strand op. Ik en ivy bekeken de inhoud van de kist terwijl de rest een goeie schuilplaat zochten, in de kist zaten een aantal spullen

Een groot en klein zei

Een aantal warme dekens

Bekertjes en pannen

Spijkers, hamers en zagen

Met de spijkers, hamers en zagen was ik vooral heel erg blij omdat dit ons de mogelijkheid gaf om een kamp op te bouwen, dat was voor later we moesten nu eerst een drooge schuilplaats zien te maken. Ezra kwm met het geweldige idee om het zeil schuins tussen vijf bomen te spannen zodat als het ging regenen we het konden opvangen bij het laagste punt van het zeil, maar waar konden we het in opvangen. Tobias stelde voor om een kuil te graven en die te bedekken met het kleinere zeil zodat het zou blijven liggen en we het de volgende zo konden zuiveren. Mooi, nu hadden we een plan en konden we aan de slag. Ik besloot dat de jongens het kamp moesten opzetten en de meiden voor eten zouden zorgen. Terwijl ik samen met de jongen het kamp aan het klaarmaken was voor de nacht bleef een ding aan me knagen: willow. Ik moest en zou haar spreken, vanavond nog. Ik zocht een papiertje en schreef daar met een beetje modder op

Ik wil je spreken, vanavond als iedereen slaapt ik kom je hier wel ophalen. Gr archer.

Ik zei tegen de jongens dat ik naar de wc moest en liep het bos in, het duurde even voordat ik willows kamp had gevonde. Ik probeerde oogcontact te zoeken met willow maar het duurde bijna tien minuten voordat ze me had gezien. Ik wees naar het briefje en legde het onder een steen. Toen ik weer terug liep zag ik een klein varkentje, ik pakte mijn bijl en gooide het richting het varkentje. Mijn bijl raakte hem recht in zijn rug en het beest begon te krijsen, nog erger als penelope. Ik rende naar hem toe en draaide zijn nek om om hem te verlossen uit zijn leide. Ik liep weer terug naar het kamp waar iedereen weer terug was en ondertussen ook al vuur hadden gemaakt, ze waren besjes aan het eten. Toen ze me zagen vroegen ze waar ik zolang bleef, ik tilde het varkentje op en vroeg of iemand zin had om te barbecueën.