Forsake

de eerste van vele

We zijn nu al zes dagen aan het lopen; ik, Alisa en Ivy. In die zes dagen is er behoorlijk wat gebeurt. We hebben meer mensen opgepikt. Onder andere Ezra en Cora, ze zijn ongeveer even oud als mij. Ezra en Cora zijn stiefbroer en zus. Penelope was het jongere zusje van Ezra en Cora, ze was nog maar een paar maanden oud. Gelukkig ware de ouders van Ezra en Cora er ook bij anders hadden we haar met zijn vijven moeten verzorgen, en daar had ik nou echt geen zin in. Maar ja dat is nu al een tijdje terug. We waren al bijna aan gekomen bij mijn oom, ik denk nog een paar uur lopen voor dat we op de familieboerderij van mijn oom aan kwamen. Heb ik jullie trouwens al verteld wie mijn oom is? Nee toch... nou. Mijn oom heet Carl en je vraagt je waarschijnlijk af waarom al die mensen meegaan naar mijn oom. Dat komt omdat mijn oom oud jager is en weet dus heel goed hoe je moet omgaan met wapens en hoe je kan overleven in zware tijden. Ook heeft hij twee hele grote schuilkelders onder zijn schuren. Dat werd best handig toen de Russen een paar dagen geleden de derde wereldoorlog begonnen. In de tussen tijd begon het al avond te worden, we zochten een goeie schuilplek waar we een kampvuur konden maken en schuilen voor de vijandelijke soldaten die regelmatig door de bossen patrouilleerden. Het duurde niet lang en we hadden al een lekker warm vuurtje gemaakt met een pot pruttelende brandnetel soep. Wij aten de soep en Penelope kreeg borstvoeding van haar moeder, na het eten gingen we allemaal slapen. Nou ja, niet iedereen ging slapen. We hielden om en om de wacht. Eerst waren Ezra en zijn vader aan de beurt om de wacht te houden en er gebeurde niks bijzonders. Daarna waren ik en Ivy aan de beurt om de wacht te houden. We liepen naar de grote rots die we als wachtplek hadden uitgekozen en begonnen gewoon te praten. Eigenlijk was het meer Ivy die aan het praten was, ik was namelijk compleet verdronken en de helderblauwe ogen die zo mooi schenen in het glinsterende maanlicht. Na een paar minuten begon Ivy me in een keer aan te tikken en ik kwam weer boven water. Ik snapte eerst niet wat er aan de hand was totdat Ivy naar het bewegende vuur een paar honderd meter verder op wees. Het waren soldaten, Russische soldaten. Snel liepen we terug naar de andere en maakte ze wakker. Ezra en Cora begrepen meteen wat er aan de hand was en begonnen al hun spullen te pakken, hun ouders (die wat trager van begrip waren) begrepen het ineens ook. De moeder maakte Penelope wakker en de vader begon ook spullen te pakken. Ik pakte mijn boog net als Ivy en Alisa pakte haar speer. Penelope was rustig totdat de soldaten ons zagen en wat in het Russisch begonnen te schreeuwen. Snel stopten iedereen met spullen pakken en begonnen als een gek te rennen. Alleen ik, ik stak een pijl in het vuur en klom een boom in om de soldaten op te wachten. Toen de soldaten voorbijliepen met hun wapens al op Alisa en Ivy gericht schoot ik mijn pijl zo ver als ik maar kon. De pijl belande iets van zeventig meter verder op in de struiken die zo gauw als ze met de pijl in aanraking kwamen vlamvatte. De soldaten schrokken en liepen naar het vuur om te kijken wat er was gebeurd terwijl ik uit de boom klom en achter de rest aan rende. Vanaf dat moment rende we als een stel kippen zonder kop bijna een half uur lang door naar de boerderij van mijn oom Carl. Toen we eindelijk aankwamen liep ik vooruit met mijn boog al gespannen naar de duur van mijn ooms boerderij. Ik klopte behoorlijk hard omdat ik nog steeds bang was dat de soldaten ons achterna kwamen. Even later opende mijn oom de deur in een badjas terwijl hij een oud jachtgeweer op me richten, maar zodra hij zag wie ik was barste hij in tranen uit en begon me te knuffelen. Zo stonden we daar voor vijf minuten en als Ivy me niet op mijn rug had getikt om me te herinneren waarom we daar waren hadden we er nu waarschijnlijk nog gestaan. Ik legde mijn oom alles uit en ik en de rest kregen voor het eerst in dagen wat verzoenlijks te eten en een verzoenlijke slaap plaats. Daarna stelde iedereen zich voor en ging slapen. Die reis, dat avontuur was slechts de eerste van vele. Toen, wisten we nog niet wat ons allemaal te wachten stond.