Forsake

wat doe je hier?

Het is nog vroeg als Penelope zachtjes begint te huilen omdat ze honger heeft, best logisch als je al bijna 24 uur niks meer gegeten hebt. We zouden eten krijgen van ene W. maar die heb ik nog steeds niet gezien. Door het gehuil van Penelope was al snel iedereen wakker en compleet in paniek omdat ze bang waren dat we nu gepakt zouden worden. Gelukkig hadden we Alisa die haar snel kalmeerde. Na even snel gestemd te hebben besloot ik om zelf maar even rond te kijken om wat te eten te vinden. Ik liep bijna een kwartier rond opzoek naar eten, ik had niet veel gevonden alleen maar een halfleeg flesje water waar we dus ook niet veel aan hadden. Ik liep terug naar de rest toen ik een schaduw zag, het duurde even voordat ik Willow erin herkende. Ik liep al naar haar toe toen ik me bedacht dat dat Willow niet kon zijn. De schaduw liep verder, en ik volgde haar, want misschien bracht ze me wel naar een plek waar eten was. Maar dat deed ze niet, ze liep naar waar ik en de rest hadden geslapen. Bang om ontdekt te worden spande ik mijn boog al en legde er een perfect uitgebalanceerde pijl op de pees. Totdat ze een zak richting de duur gooide waar door de val een broodje uitviel. Het was W. ! Toen ging er een snelle gedachten gang door me heen; W. zou eten brengen, deze W. is dus een meisje. Zou het dan toch Willow zijn die ik eerder al dacht te herkennen. Blind van hoop riep ik 'Wilow' ze keek om maar negeerde me compleet, dat deed pijn in mijn hart maar bracht me wel in de positie om haar gezicht te kunnen zien waardoor ik zeker wist dat het Willow was. Willow liep hard door zonder zich om te draaien totdat ze geroepen werd door een jongensstem. De jongen liep op haar af en vroeg wat ze aan deze kant van de boot deed. Willow antwoorden gehaast niks en pakte zijn hand vast. Terwijl ze zijn hand vast pakte en verder liep voelde ik een felle steek inmijn borstkas en een eenzame traan langs mijn wang glijden. Wie was die jongen, en waarvoor pakte Willow zijn hand vast? Meer tijd kreeg ik niet om hierover na te denken omdat er iemand aankwam. Ik rende snel naar de deur toe waar de rest ook zat en stapte met de broodjeszak naar binnen. Ik was nogal geschrokken toen ik binnen liep omdat ik twee dolken tegen mijn keel kreeg gedrukt terwijl er ook nog eens een gespannen boog op me gericht was. Maar toen ze zagen wie er binnen kwam lopen liet iedereen al gauw zijn wapens zakken en haalde ze opgelucht adem. Ik besloot dat we maar een broodje opaten omdat we er maar drie regen en wie wist waar neer die W. weer terug kwam. Alisa vroeg nog waarom ik een traan op mijn wang had zitten waarop ik niet de waarheid wou zeggen, ik zei dus maar dat ik was gestruikeld op mijn zoektocht wat ze gelukkig geloofde.