Take the Risk

Chapter 2

CHAPTER 2

HIS SISTER

This feeling is so strange..

Impossible talaga na gusto agad yun impossible talaga.

Naramdaman ko ang iilang mga bulate sa tiyan ko na nagsisimula ng maging paru-paro dahil sa tuwa at kiliting nararamdaman.

During the communion nagmamadali akong mauna pumila kasi kung hindi baka mamaya maging awkward para saaming dalawa kung magkakasabay kami ...

But I was wrong. He was just beside me!!! And he look cute by near wearing his white plain V neck shirt. And now I was all stunned by his handsome look.

By that far I can smell that his fragrance we're so good to be true.

Ilang metro lang ang agwat naming dalawa at habang inaantay namin ang Pari. Para akong napako sa mga oras na yun, magkatabi na kami, magkalapit sa isa't isa at nakita ko na ring lumapit si father.

Nangmakakuha na ko ng komunyon ko halos nagmamadaling lakad ako patungo sa kinauupuan namin at pabagsak na lumuhod para magdasal.

Sobrang special naman ng araw na to sana po maulet ule, please give me a sign and a chance kung siya na ba! Kung sakaling andito po ule siya bukas it's a good sign po thank you and thank you din po for all the blessings that I have and for the handsome-looking-guy thank you po ulet.

Grabe pati sa dasal ko kasama na siya oh no!

Ramdam na ramdam kong nagbubunyi ang kalooban ko dahil ang bulateng akala ko ay bulate ay uod pala na siyang naging paru-paro.

Sunday evening December 18, 2011. ---  Friday evening December 23, 2011.

All throughout that days, he's there and same routine are going. And each day passes by I'm now starting to admit to myself that I do like him.

Today, is Sunday evening December 24, 2011.

The night before Christmas eve ...

Ngayong gabing ito ay isa sa espesyal na araw sa buong pamilya namin. Maraming malayong kamag-anak at mga angkan namin ang mag didiwang para sa Christmas.

Magkakaroon kami ng program at malaking kainan para nadin syempre sa family gatherings namin.

"Ui mamaya pa magsisimula yung party simba na tayo!" Pagyaya ko sa Pinsan ko si Louie or Louise na siyang lagi kong kasama.

"Uy pwedeng sumama din ako" pagsingit ni Eugene pinsan ko galing Bulacan.

Since last day na kahapon ng Anticipated Mass di ko pwede palampasin 'to, it has been my routine for almost a decade I think. Iniisip ko din baka yun na yung last time na makikita ko si 'MG'. At ngayon umaasa na ko na sana mapansin niya ko... kahit man lang batiin niya ko at babatiin ko din siya. For sure na weweirduhan din yun sa set up naming tinginan pero I don't know, I'm so eager to know him more.

It's already 9:45 PM, ang strange lang kasi... Wala pa siya wala pa yung family niya. Usually mas maaga pa silang pumupunta kesa samin pero ngayon... Wala siya, puno na din ang simbahan at wala pa din sila ... I'm now starting to get disappointed.