Take the Risk

Chapter 13

CHAPTER 13

A CERVANTEZ

Lumapit saamin ang isang waiter para iassist kami habang tinuturo kung saan kami dapat maupo. 

"Mr. Cervantez, it's been a long  time." Bungad ng isang matandang lalaki na tingin ko ay manager ng lugar. "Atlast, I saw you with your girlfriend." 

Nanlaki lang ang  mata ko sa sinabi niya at nilingon ko si Nathan na nakangiti lang at hindi umiimik habang kinakamot ang ulo nito. 

"She's just my friend lo." Aniya sabay mano sa matandang kausap namin.

"Is she?" tumawa pa ang matanda bago siya dinala ni Nathan sa malayo para mag-usap.

May lumapit sakin na waiter na naglapag ng dalawang baso ng champagne glass. Nilingon ko naman sa malayo ang papalapit na si Nathan samantalang ang matandang kausap ne'to ay di ko na makita.

Ngayon ko lang napansin ang suot niya. Naka puting long sleeve siya ngunit ang mga sleeves nito ay nakafold hanggang kalahati bago magsiko, ang mga button niya ay nakababa mula collar hanggang sa tingin ko ay tatlong butones na nakabukas. Bago din ang kanyang gupit, faded na brush up.  Ang jeans niya ay khaki colored at halata ang pagkamamahalin ng leather loafers niyang sapatos.

"Do you want something?" Tanong neto ng makalapit na siya saakin.

Umiling lang ako at nagiwas ng tingin sa kanya. Nilibot ng mata ko ang mga naglalakihang building at skyline ng Makati. Pansamantalang natatanggal ng mga ilaw na'to ang problemang hinaharap ko ngayon. 

Tumikhim siya para maagaw ang atensyon ko. "I'm sorry."

Nilingon ko ang mga mata niyang puno ng sinseridad, kumikinang din ang mga mata niya dahil sa repleksyon ng ilaw galing sa nakapalibot na building saamin. 

Walang lumabas sa bibig ko kaya't hinayaan ko muna siyang magsalita.

"I know I've been rude to you. I've been an asshole. And cold towards you. But trust me I'm not like this." May ibinulong pa siya na hindi ko narinig. "I'm sorry." Huminga siya ng malalim bago niya sabihin iyon.

Nakatunganga lang ako sa kanya habang pinagmamasdan ko ang mga mata niya. I like how his dark brown, deep-set eyes pierced through mine and how his jaw is clenching everytime he admitted his mistakes. 

His different from the last time we met, I feel something that is different to him and I can't help but to nourish that feeling.

"I'm sorry too." I admitted before I tell about Natasha. "I'm sorry that I asked you to drive and go away with me. I'm sorry that you have to be responsible and obligated for me." 

"What do you mean?" Bakas sa mukha niya ang pagtataka sa mga sinasabi ko. "You don't have to say sorry because it's true. You are my responsibility." 

Hindi ko alam pero bakit parang mas naguluhan ako ngayon sakanya. 

"No. I mean, I'm sorry... sorry that I have to use you para makatakas sa problema ko ngayon." 

Tahimik lang siyang nakikinig saakin at alam kong nalilito siya sa mga pinagsasasabi ko pero una sa lahat ay kailangan kong sabihin sa kanya ang tungkol kay Natasha.

"I saw Natasha at school... and at the party." 

"And?" 

"and that's it. I saw her" Paliwanag ko ng makita ang pagkalito niya. "That's why I left, para umiwas sa gulo." 

Narinig ko ang ilang takas na mga ngisi at tawa mula sa kanya bago sumagot. "If you're avoiding some fights, then why did you left with me." Aniya. " You know shes after me." he smirk.