8. Bölüm: "İtiraf"

194 10 2
                                    

Gecikme için özür dilerim. Düzenli bir şekilde bölüm yayınlamama rağmen çok geç geldiğinin farkındayım. Taşınma konusu ve birkaç şey yüzünden yazamadım ve uzun zamandır yazamayınca da tekrar yazmaya başlayınca çok zor geldi kelimeler.

Bu yaz tatilinde bol bol yazmaya çalışacağım.

*

8. BÖLÜM: " İTİRAF"

Bölüm parçası: Sezen Aksu- Seviyorum Kahretsin.

''Seviyorum kahretsin, seviyorum elimde değil çok.''

"Kaç  kişilerdi?"

"Tam bakamadım ama altıdan fazla."

"Ne manyak adamsın yaYanına bir şey almadan niye çıkıyorsun? Hadi çıktın, niye iki kere gördüğün kadının evine geliyorsun? "

Barlas gözlerini Emir' den çekti ve koltukta cenin pozisyonu alarak oturmuş  kadına dikti gözlerini.

Kurşunlara bakıyordu. Her bir  kurşuna, derin derin bakıyor, derin anlamlar yüklüyordu. Yada anlam yüklemekten ziyade, önce anlamaya çalışıyordu.

Barlas' ın kadına baktığını fark eden Emir, Barlas ' ın yaralanmayan omzuna dokundu ve:

"Kolun hâlâ kanıyor, kardeşim. Sıyırmış ama bir doktora gidelim bence," dedi iyi niyetliliğiyle.

"Gerek yok, hadi sen git. Sabah benim mekanda buluşuruz."

"Tamam," dedi Emir ve arka cebinden çıkardığı silahı Barlas' a uzattı.

Barlas aldı ve Emir' in koluna yavaşça vurdu. Silahı pantolonunun arka cebine soktu. Emir' in çıkmasıyla birlikte kapıyı arkasından kapattı.

Ağır adımlarla kadının yanına ilerledi. 

Belli bir mesafeden sonra durdu.

Parmaklarını saçlarına daldırdı ve bir süre kadınla mesafesini koruyarak onu uzaktan izledi.

Kadının yaşadığı korku, kendisinin aksine sahiciydi. Gerçekti.

Yanına gitti ve elini ona uzattı. 

Kadın, bir süre kendisine uzatılan ele baktı. Kendisine uzatılan elin sahibinin araflığını düşündü. Kendisini iyileştirenin de, yaralayanın da aynı kişi olduğunu yeni yeni anlamaya başladı. 

Kendisini ifadesiz bir biçimde izleyen adama çevirdi gözlerini. Bir duygu pıtırtısı aradı ama hayır, bulamadı. Sanki karşısındaki adamın kolu kanamıyordu şu an. Yada bu evdeki kurşunların, kendisinin korkmasının sebebi o değildi ve sanki on beş dakika önce bu evde hiçbir şey yaşanmamıştı.

Adamdaki öyle bir sakinlikti ki, teninin ürperdiğini hissetti.

Uzatılan elden çekti gözlerini ve elleriyle yerden destek alarak ayağa kalktı.

TEPKİSİZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin